| W DnD "realny" rójlplej sprawdzał się przez 2-3 pierwsze poziomy gry. Na tych poziomach można było wykrzesać jakiś klimat grozy czy napięcie. Potem postaci robią się dosyć potężne w porównaniu do przeciętnych ludków. Klimat może zostać, ale nie ma juz strachu o życie tak jak wsześniej. Postacie niskopoziomowe mające tych kilka HPków uważają na każdy krok, każdy zakręt, każdego goblina. Barwne opisy w pewnym momencie spadają na drugi plan.W jakiejś książce ( graj trikiem bodajże ) było mniej więcej coś takiego:
Nikt grający w CRPGi nie będzie rozpływał się nad "piękną lokacją" albo śmiesznym karczmarzem. Skupi się na tym, że w tej karczmie był niesamowity miecz. Dwa do siły, +4 przeciwko orkom i daje wolny slot na tarcze.
I tak jest w DnD. Chcesz postać charyzmatyczną i z gadaną? Rób barda. Będziesz miał mnóstwo umiejętności. Przydasz się w drużynie. I też powalczysz, bo bardzik ma potencjał. Rozwiązaniem jest tez multiklasowość.
Jak w życiu. Jesteś cymbał z matmy? Nie idziesz na Politechnikę. Jesteś słaby ale z gadaną? Nie idziesz do gildii wojowników tylko złodziei.
Jeszcze inaczej: Uparłeś się na wojownika z gadaną. Nie ma przebacz. Ma być wojownik z gadaną. OK popatrzmy: Miejmy jakiś charakterek i siłę osobowości, wyróżniamy się w tym temacie: Charyzma niech będzie koło 12. Coś tam ucierpi. I tu sie pojawia wykrzywiona morda gracza: ale jak to?! Nic mi to nie da raptem 1 do testów charyzmy! Jest taki gościu nazywany Misiem Gry. Mimo wszystko powinno mu zależeć na twojej radości. I co powinien Miś zrobić? Wpaść na taki pomysł:
" Hmmm uparł się, cymboł jeden. No ale niech mu będzie. Zabiorę mu ten dodatkowy atut z pierwszego poziomu i dam mu klasowe umiejętności Blefu i Dyplomacji. I może jak mi to ładnie w historii postaci uzasadni zwiększę liczbę punktów do 3 + int na poziom. Może to nawet i lepiej. Nie będzie kolejnego siepacza bez duszy w drużynie.
A tak swoją drogą: Wojownik o sile 10 może robić rozpierduchę niesamowitą. Pod warunkiem, że dożyje do 4 poziomu. i jest się munchkinem ;p
__________________
Chciałbym, żeby mnie było stać na pogardę. |