| Fosht'ka
W oczach znalazło się jej trochę przerażenia, gdy dłoń Nathiela zbliżyła się do niej, powstrzymała się jednak i nie cofnęła się; ciekawość zwyciężyła. Co prawda ostatnio mocno sklęła i pogoniła kijem mężczyznę, który ją objął; wydawało mu się chyba, że jest łatwa. Nie był to jednak dotyk tego rodzaju. Dłoń okazała się chłodna, ale tylko na tyle, na ile podziałały na nią wiatr i zimno nocy. Nie zrobiła wrażenia na dość zmarzniętym policzku, a Fosht'ka przekonała się na własnej skórze, że.. - Faktycznie, nie zabierasz ciepła. - Sama dotknęła dłoni i uśmiechnęła się lekko, krótko, bo silniejszy podmuch wiatru wywołał drgnięcie całej dziewczyny. Zmarszczyła brwi, podciągnęła kolana pod podbródek i tak siedząc wpatrywała się w Drowa, starając się dostrzec, gdzie ma nos i w którą stronę patrzy. Wiedziała, że on widzi ją doskonale, choć inaczej niż za dnia. O ile.. - Hmm.. Nie widzisz barw po zmroku, prawda? Czytałam pracę istoty, która widziała po ciemku, i opisuwała świat po zmroku jako wyraźną i zharmonizowaną plątaninę konturów i cieni. Jak to właściwie jest z Tobą?.. Przepraszam za moją ciekawość - dodała szybko.
__________________
- Dlaczego nie wolno mi kłamać? (..) Dlaczego tylko ja mam być prawdomówna? Wujek nie myśli, że to jest wystawianie się na cel? Jasne jest chyba, że jeśli ktoś tu oberwie, to nie ci, którzy kłamią, tylko ja.
- (..) Tu nie o to chodzi, kto oberwie. Tu chodzi o to, żebyś nie dołączyła do ich stada. |