| Little Ann złapała się dramatycznie za głowę. Straszne rzeczy dzieją się wszędzie! Potwory w kanalizacji — i potwory na zewnątrz, jak teraz zauważyła — do tego ten nieznośny Billy. I pomyśleć, że kiedyś go lubiła i chciała się z nim bawić w dom. Dobrze, że już wyrosła z chłopców.
Dziewczynka spojrzała na rozsypującą się z hukiem barykadę i zbliżających się dziwnych, złych ludzi i mimowolnie łzy poleciały jej z oczu. Wybiegła jak najszybciej z holu.
— Ploszę panią, ploszę panią! — krzyknęła. — Billy zniszczył balykadę! Balykada, ona... — Pociągnęła nosem. — Ja się boję! Musi mi pani pomóc, ja sama nie dam lady!
Znowuż wychowawczyni i paru pracowników basenu zerwało się i pobiegło — tym razem z powrotem do wejścia, gdzie zaczęli tworzyć nową stertę, tym razem nie zostawiając żadnych luk. Najpierw jednak wychowawczyni zbeształa Billiego.
— Jesteś bardzo zły, Billy! — krzyczała z obłędem w oczach, machając palcem. — Jesteś bardzo złym chłopcem! Za karę masz wyjść na zewnątrz i tam stać. No już, wychodź! I ani mi się waż spróbować wejść do środka. Może to cię nauczy.
Oszalała nauczycielka siłą wypchnęła ucznia na zewnątrz, po czym zablokowała drzwi.
Natomiast przy włazie wciąż pozostało dwóch mężczyzn. Jeden utrzymywał właz w miejscu, a drugi rozglądał się dokoła w poszukiwaniu czegoś, co by im pomogło. Spróbował przytargać tu jedną z szafek z szatni, w nadziei, że położona poziomo i oparta jednym końcem na włazie nie zsunie się z niego i dostarczy przynajmniej jakiegoś ciężaru. Jeśli to nie zadziała, to dwaj mężczyźni będą siedzieć na włazie i zmieniać się, gdy któryś z nich nie będzie już mógł wytrzymać. Jeśli jednak w holu potrzebują pomocy z barykadą, to wolny facet może tymczasowo odejść od stanowiska i im pomóc. |