| Phaere
-Tak, to mi się należy.- wymamrotała pod nosem, po czym zerwała się do pozycji siedzącej. Medalion zniknął gdzieś między trawą. Odwróciła się w stronę Fosh`tki, spotykając się z nią wzrokiem. Drowka ruszyła biegiem w jej stronę.
Przyłożyła pięścią w jej twarz wywracając ją jednocześnie na ziemię. Kobieta nawet nie zdawała sobie sprawy, że tak niska i drobna elfka posiada tyle siły. Phaere usiadła na niej okrakiem jedną ręką trzymając jej ręce nad głową, a drugą ściskając jej szyję.
- To koniec, suko- wysyczała przez zaciśnięte zęby- Niech cię zeżrą robaki Otchłani w imię Bogini.
Nagle zeskoczyła z Fosh`tki uciekając gdzieś na ubocze. Phaere była roztrzęsiona. Wystraszonym wzrokiem wpatrywała się w twarze swoich towarzyszy. Przypominając sobie zaklęcie, którego użyje jeśli będzie taka potrzeba. Nie chciała im zrobić krzywdy, przecież jest...córką Eilistraee. Lolth się o nią upomniała. Czyżby Eilistraee ją odrzuciła, pomimo, że wyrzekła się Pajęczej Bogini. Nie, to nie może być prawda. Mroczna Dziewica przyjmie każdego. Dotknęła oparzenia wywołanego żarem medalionu. Drowka próbowała przypomnieć sobie jedną z modlitw do niej, lecz nie mogła, może przez zdenerwowanie.
-Nie jestem twoim dzieckiem ! Nie należę już do ciebie ! -wykrzyczała z całych sił w przestrzeń, po czym upadła na kolana a z jej oczu pociekły łzy.
- Kim jestem? Proszę pomóż mi.- Drowka łkająca na kolanach. To wyglądało żałośnie. W Podmroku byłaby już dawno trupem. Wstała i ruszyła w stronę, w którą wyrzuciła medalion. Nie może się mazać jak dziecko, przecież jest mroczną elfką.
Tiloup stał zjeżony za Anzelmem. Pierwszy raz widział swoją panią w takim stanie.
__________________
Żeby ujrzeć coś wyraźnie, wystarczy często zmiana punktu widzenia. |