Tevery Best

Alexander tymczasem obchodził polanę, sprawdzając czy ktoś jeszcze nie obserwuje nowoprzybyłych. Nieszczególnie interesowało go wydawanie jakichkolwiek rozkazów, choć co poniektórzy tego właśnie się spodziewali.

Hunter otrzepał się z kilku okruszków i zerknął w stronę harmidru w krzakach.
- Nie jestem przekonany, czy to mądre pozwalać temu drabowi zajmować się dzieckiem. Zresztą, ciekawe jak musiał podpaść komisarzowi, że wyrzucił go tu nawet z więzienia.
- Może spalił więzienny sierociniec w trakcie próby ucieczki? - Policjanci roześmieli się serdecznie. Ten dzień mógł jeszcze być całkiem niezły.
__________________________________________________ ___

Robert widząc żołnierza i przestępcę goniących za dzieciakami po lesie wiedział, że będzie tu naprawdę wielka komedia. Śmiał się strasznie, przestał dopiero kiedy usłyszał z lasu płacz.
- No tak, nie mogli złapać to zaczęli w nich czymś rzucać - mruknął pod nosem.
Wrócił na pokład, założył pelerynę, która miała dać mu średniowieczny wygląd. Poprawił katanę przy pasie. Nie martwił się za bardzo swoim kamuflażem - plecak nosił normalnie, na plecach. Wychodząc chwycił jeszcze swojego gnata. To ja już jestem gotowy - pomyślał.
Słysząc dowcip Felixa, roześmiał się ponownie. No, w końcu ktoś normalny, skwitował.
Podszedł do policjantów.
- Robert jestem - przedstawił się, podając dłoń, najpierw Felixowi, później Hunterowi.
- Felix Grey, z 22. Posterunku SFPD. A to mój kumpel...
- Jack Hunter - przedstawił się gliniarz, omiatając szybkim spojrzeniem Roberta i jego miecz. - Czy to nie ty grałeś w "Wielkim białym ninja"?
- Nie, Jack, spójrz, to nie może być on. On ma poczucie humoru.
- Albo przynajmniej umie je udawać.

Mikael postanowił się przebrać. Z niechęcią rozstawał się ze swoim obecnym ubraniem - jeansami i koszulą - lecz trzeba było zachować pozory. Nawet mimo towarzyszy ze spluwami. Przebrawszy się wyglądał całkiem nieźle - w kufrze znalazł koszulę, czarny kaftan, spodnie i wysokie, skórzane buty. Spodnie przepasał swoim pasem - na pozór zwyczajnym, lecz kryjącym w środku niespodziankę, która mogła mu kiedyś uratować dupsko. Przypasał do niego pochwę na sztylet, a drugie ostrze, nieco mniejsze, zatknął z tyłu. Przez ramię przerzucił torbę ze sprzętem. Do tego jeszcze peleryna... i proszę, mieszczanin jak ta lala. Szkoda że nie miał lustra, by przejrzeć się swojemu przebraniu.
- Łysy wygląda na takiego co długo siedział w więzieniu. Miejmy nadzieję, że dzieciaki zdołają uciec - rzucił do towarzyszy.
- Raczej nie za takie rzeczy go zamknęli, pedomisie mają w mamrze tak przejebane, że nikt by go nie wysłał na taką misję - odpowiedział Jack. - Na obcej planecie dobrze jest mieć obie nogi i względnie sprawny zwieracz.
- Ciekawe za co go wsadzili. I czemu go tu wysłali. Miejmy nadzieję, że nie poderżnie nam gardeł we śnie.
__________________________________________________-

Alexander po krótkim obejściu okolicy podszedł do reszty tych, którzy zostali na polanie i rzucił do nich, ciągle się rozglądając.
- Jakieś kreatywne pomysły?
- Może znajdziemy tych dwóch nadpobudliwych? Pobiegli za tubylcami i nie wracają - zaproponował Robert. Dręczyła go wciąż jedna myśl, mianowicie skąd wziął się tu ten były więzień. W końcu ludzie siedzą za różne dziwne rzeczy, może on jest nie tylko nadpobudliwy, ale też niebezpieczny.
- Kapitanie, co to za łysol? Wiadomo coś o nim?
- Wiadomo, nie wiadomo.... czy to tutaj ważne? - zagadkowo odparł “kapitan”.
- Mamy jakiś nadajnik, czy coś takiego, żeby poinformować tych na górze, że dotarliśmy? Potem można poszukać jakiejś osady, jak tamci dwaj wrócą.
- Kapsuła jest wyposażona w nadajnik. Wysyła sygnał, nie wiem tylko kiedy dotrze... i czy w ogóle.

 

__________________
"When life gives you crap, make Crap Golems"