| Tyle na temat żywej tarczy jaką miał być Magnus, tyle na temat magii cienia która miała spowolnić konstrukt. Alchemik przygryzł wargi w złości, czuł się jak by od jego decyzji należała ich wspólna przyszłość a wiedział że nie może sobie pozwolić na błędy. Widział jak wojownik podnosi się zdeterminowany walczyć dalej, widział też Alfreda rzucającego następne zaklęcie a jego głowa nadal była pusta, nadal tysiąc pomysłów na raz próbowało przebić się przez i ustanowić swoje pierwszeństwo w realizacji i każdy zawierał w sobie tyleż samo komplikacji i niewiadomych. Oczyma duszy widział jak starzec którym był jeszcze chwilę temu śmieje się jak by tak naprawdę była to zagadka dla dzieci a nie doświadczonego maga. Gdyby posiadał choć ułamek tej wiedzy może wtedy...
- Dajcie mi chwilę a potem jak zadziała niszczcie głowę i niech bogowie mają nas w swojej opiece panowie. - Gerold nie wiedział czy go usłyszeli w tym zamieszaniu, czy zwrócili uwagę na jego słowa ale spokojnie oderwał się od ściany i zrobił krok do przodu, potrzebował więcej czasu by to przemyśleć, by zanalizować, by zastanowić się i wtedy druga stopa przesunęła się w ślad za pierwszą. Dłoń zacisnęła się mocno na metalowej lasce a oczy otworzyły się szerzej pozwalając niechętnie by wszystko nabrało nowych barw, by wiatry omiatały i mieszały się silniejsze lub słabsze, złudne i zwiewne niczym wiatr lub płynne i przelewające się z jednego źródła w drugie. Czarodziej skoncentrował się na najsilniejszym z obecnych złotych splotów, na głowie golema. Miał zamiar wykorzystać je by zasilić własną magię, potrzebował jednak czasu by rzucić zaklęcie, potrzebował też dużo szczęścia by ilość mocy przypadkiem go nie zabiła.
__________________
He who runs away
lives to fight another day |