| Ciężko było niejednemu rozeznać co w tej akcji uczestniczył, po niej oczywiście, co było najpierw. Huk czy blask. Może jednak widzieli jak kula spadała w dół, w zwolnionym niemal tempie i jak ogień, pełgający szedł wprost ku nim? Ku wam? Ku Tobie? Ku mnie? Gdy tylko Siegfried uczynił dwa kroki i dalej za nim towarzysz jego widać było kulę. Szybko, refleksem począł wycofywać się Sigmaryta, jednak Elyn broczyła już obcasami w wodzie dziwnej. Nagle zrobiło się jasno i ciepło. Za jasno i za ciepło…
Siegfried zobaczył jak coś spada w dół. Ta kula. Jak jasny płomień leci w dół, nieubłagalnie dosięgając swym żarem miejsca, ponad wodą…które rozbłysło żarem. A ten ogień, żar, swym niebieskim płomieniem biegł szybciej niż cokolwiek innego w jego kierunku…w waszym kierunku. Ogień trawił już go w dole, tak jak i resztę.
Szybki odskok. Elyn wpadła na Magnusa, zaś na nią, Wolf i w końcu Siegfried. Siegfried płonął, cały, Wolf tylko w połowie, a Elyn smażyła obcasy.
Szybko zbiliście płomienie, ale wrzaski wasze uprzedziły mieszkańców tego co się stało tutaj, wiedzieli, że ktoś nieproszony nadchodzi. O ile zniszczona odzież była rzeczą do zastąpienia o tyle poparzenia już były straszne. Czarna, niemalże zwęglona skóra Siegfrieda, sugerowała, iż ledwie żyje. Nie lepiej wyglądał Wolf, jednak wszystko wskazywało, że przeżyje…Elyn zaś straciła buty, a Magnusowi nic się nie stało, nawet zadraśnięcia!
Śpiewy ucichły, a ściana ognia płonęła przed wami! Siegfried nie był zdolny do czegokolwiek…
__________________
Do szczęścia potrzebuję tylko dwóch rzeczy. Władzy nad światem i jakiejś przekąski. |