Południe, komenda
łońce powoli kontynuowało swą wędrówkę po niebie. Żandarm rozsiadł się wygodnie na krześle. W ręce trzymał flaszkę wódki, którą zagryzał ogórkami. Sposób ten zaczerpnął od polskich mieszkańców miasta. Nogi wyłożył na biurko, obok rewolweru i palki. Oczami wodził po ceglastych ścianach pomieszczenia w dwóch miejscach jedynie osłoniętych wielkimi obrazami przedstawiającymi nieco ubarwione galicyjskie krajobrazy. Były piękne konie, wzgórza i jesienne lasy. Oprócz biurka do wyposażenia gabinetu należała duża metalowa szafa z wieloma szufladkami, w której trzymał akta spraw, stół i dwa krzesła. Budowla zachowała swój żołnierski charakter – w końcu kiedyś żyli tutaj gwardziści pilnujący granic. Do tej pory odwiedziła go tylko stara babina zgłaszająca włamanie do mieszkania i uskarżająca się na zachowanie dzisiejszej młodzieży. Teoretycznie był umówiony na kilka przesłuchań, ale nie miał nawet krzty nadziei, że ktoś się stawi- w końcu w większości byli to wczorajsi goście karczmy, którzy pewnie teraz spali lub leczyli kaca. Wczorajsza impreza w karczmie - plotki i historyjki o jakoby opętanych gościach tego budynku już zaczęły krążyć po mieście w najróżniejszych wersjach. Te najnormalniejsze łączyły dziwną śmierć staruszka, zbliżającą się pełnie i czarną magie. Co to się roi ludziom w głowach…
~ * ~
Południe, sklep "u róży" 
okół tego sklepu narosło wiele legend. Stara Rossetta odziedziczyła przybytek po swojej matce. Sklep oparł się dwom próbom podpalenia (ani chybił z diabelską pomocą) i ciągłym atakom księdza z ambony. Dużo by opowiadać nad wyposażeniem sklepu (tym normalnym, i takim, którego nie powstydziliby się używać nawet arabscy czarodzieje), ale roztrząsanie tej kwestii jest na razie nie potrzebne. Rzeczą ważna jest natomiast to iż sklep zajmował się sprzedażą przedmiotów magicznych, a jego aktualna właścicielka uchodziła za osobę w tych tematach obeznana.