| Soe nie wiedziała, co o tym wszystkim sądzić. Czy kobieta mówiła prawdę? Nie mogła ot tak zemdleć, ale skąd ta nagła wizja, której doznała dokładnie wtedy, jak u niej byli? I jeszcze ta dziwaczna przepowiednia dotycząca jej samej, która kompletnie nic jej nie mówiła i wyglądała na wymyśloną ot tak, aby pobrać opłatę i mieć kolejnego klienta z głowy.
Skoro tak, to dlaczego tutejsi mówili o niej... z szacunkiem i respektem? Przecież nie mogli wierzyć w jej brednie bez prawdziwych dowodów. Złodziejka westchnęła zrezygnowana, nawet szybko przebaczając Jostowi jego wybuch.
- Ale następnym razem się opanuj. Czasami trzeba udawać, że jest się miłym, inaczej są same problemy. A ta starucha może nam pomogła. A może nie. Nie cierpię takich zagadek.
Okazało się jednak, że starucha miała rację. W mauzoleum znaleźli trupa kapłana, chociaż Soe kompletnie nic nie mówiły ani znaki, ani ułożenie tego ciała i szybko uznała, że wcale nie chce się dowiadywać. Być może wcale nie było to związane z Karlem i wiedźma zauważyła to łącznie z wizją o chłopcu. tak też postanowiła myśleć. W drugim bowiem miejscu dowiedzieli się czegoś konkretniejszego.
- Chłopiec, pasujący wyglądem. Myślicie, że to on?
Nie mieli innych możliwości. Złodziejka westchnęła raz jeszcze, zupełnie jednak nie mając zamiar płacić za podróż.
- Konie i powóz są nasze, poradzimy sobie! Nie wiemy nawet, czy to na pewno Karl. Napiszę liścik do Yagi, aby wysłała nam wiadomość, gdy Karl do niej zawita. Zostawię jej też... ze trzy korony. A tymczasem sobie poradzimy. Jost, ty już powoziłeś, a i Degnar na pewno się nauczy. Nie będę płaciła tyle tym darmozjadom! |