| Od razu po przybyciu (no, może nie tak od razu - wszak trzeba się było posilić) do garnizonu Wilhelm wraz kilkoma kompanami opowiedział żołnierzom historię o kultystach Chaosu. Młody szlachcic bardzo nalegał na rozmowę z dowódcą, więc jeden z żołnierzy postanowił się do niego udać. Zabrało mu to chwilę, po czym wrócił by oznajmić:
- Zgodził się na rozmowę - rzekł do niego. - Tylko z Tobą - dodał po chwili. Robert (bo tak miał na imię ten wojak) zaprowadził giermka do kwatery dowódcy garnizonu. Był nim szczupły i dość niski człowiek, o licznych zmarszczkach na twarzy.
- Usiądź- rzekł do Wilhelma, wskazując mu krzesło. Robert zostawił ich samych. -Więc jesteś prawie że rycerzem?- spytał z ciekawością.
- Tak, jestem giermkiem pana Conrada Lutzena z Hergig - odparł uprzejmie młodzian, zasiadając na wskazanym krześle. - Spodziewam się w najbliższym czasie dostać ostrogi. Jestem Wilhelm Heidric, z rodu von Mörner. Mógłbym wiedzieć z kim mam zaszczyt rozmawiać?
- Nazywam się Marckus von Kuman. Przez długie lata służyłem swoim orężem Imperatorowi... Pewne wydarzenia, o których opowiadać Ci nie będę sprawiły, że zesłano mnie tutaj. No i jestem i dowodzę tą garstką żołnierzy.- rzekł wzruszając ramionami -Opowiedz zatem co widziałeś.-
- Cóż, me relacje mogą wydać się nieprawdopodobne, lecz jeśli słowo szlachcica drogi Marckusie ci nie wystarcza, moi kompani mogą je potwierdzić - rzekł na wstępie. O potwierdzeniu kompanów jedynie napomkną, bo przecież von Kuman musiał mu uwierzyć - szlachcic przecież nie kłamie, tym bardziej rycerz.
- Wraz z mymi towarzyszami udaliśmy się do Vodf z ważną misją... - pokrótce streścił założenia wyprawy i poszukiwania Roderyka. Zajęło to dość sporo, bo Wilhelm lubił mówić, a podczas podróży nie miał nikogo na poziomie, z kim mógłby porozmawiać.
- I wtedy na polanę wkroczył rycerz Chaosu wraz ze świtą - trzema barbarzyńcami. Rozprawiliśmy się z nimi, choć nie obyło się bez strat - poległo dwóch członków naszej drużyny. Mówię ci o tym wszystkim gdyż zaniepokoiła nas obecność kultystów Chaosu w tutejszych lasach. Śmiem sądzić, iż może się ich kryć więcej.
- To niepokojące wieści...- zamyślił się - Niestety nawet nie mam tego jak sprawdzić. Jest nas tu tylko półtora tuzina. Wszyscy są tutaj potrzebni - Marckus odsunął się od biurka, za którym siedział i wyciągnął z szuflady pustą kartę pergaminu, kałamarz i pióro. - Kiedy będziesz w Hergig, dostarcz ten list do sir Krystiana z Wolfenburga. To mój stary znajomy. Być może załatwi dla mnie posiłki, aby sprawdzić tamte regiony.- rzekł pisząc krótki list. Po chwili wyciągnął drugą kartę i również zapisał ją prędko.
- Oto upoważnienie ode mnie, abyś został wpuszczony do ratusza w Hergig. Mogą chcieć wziąć ten list a wtedy będzie kilka tygodni krążył po ratuszu, nim trafi do Krystiana. Dostarcz mu go osobiście.- rzekł po czym wyciągnął jeszcze jedną kartę.
- To zaś do twojego opiekuna.- rzekł spoglądając na Wilhelma -Wspomnę mu jak mężnie walczyliście z pomiotem chaosu.- kiedy już skończył pisać zalakował wszystkie trzy wiadomości wręczając je Wilhelmowi.
- Dziękuję, mości Marckusie za listy. Zapewniam, iż trafią w odpowiednie ręce - kiwnął w uznaniu głową, odbierając koperty i chowając je za pazuchę. - Rozumiem, iż garnizon nie jest wielki, posiłki z pewnością się przydadzą. Sądzę, że w obecnej sytuacji dobrze by było ostrzec okoliczne wioski, by ich mieszkańcy nie zapuszczali się w nocy do lasu.
- Słusznie prawisz młodzieńcze. Wyślę gońca, by ostrzegł okoliczne osady. Wszystkich nie da się obronić. Miejmy nadzieję, że to tylko jednorazowy wybryk kultystów...- widocznie się zmartwił tym, co powiedział mu giermek.
- Chciałbym mieć taką nadzieję, lecz obecność rycerza Chaosu świadczy o tym, że sprawa jest poważna. A teraz może porozmawiajmy o czymś przyjemniejszym, wystarczy złych wieści jak na jeden dzień... - giermek zmienił temat na zwykłe sprawy garnizonu i tym podobne “głupoty”. Ot, pozornie zwykła rozmowa, lecz zajęła im czas aż do wieczora. Młodemu giermkowi udało się nawet poznać historię von Kumana. Otóż, kapitan tego niewielkiego garnizonu nakrył jednego z doradców Imperatora na pewnych haniebnych czynnościach, przez co został oskarżony o “okradanie dóbr zamkowych” i wysłany do tegoż garnizonu.
- Doprawdy, niesłychane! Nie sądziłem, iż takie rzeczy mają miejsce w naszym Imperium... |