| ~ Na sztylety Khaina! ~ okrzyk bezsilności wyrwał się z duszy Melissandry. Na szczęście rozbrzmiał tylko w jej umyśle. Tego by jeszcze brakowało by przy okazji odkryła karty, które trzymała w dłoniach. Gdyby to jeszcze pomogło jej wyrwać się z tego dziwnego stanu, który ani myślał ustąpić... Jak ona, służka potężnego boga, mogła stać tak bezradnie przed obliczem byle sługusa żałosnego niby bóstwa... Czy tylko na tyle było ją stać? Jakie wywrze wrażenie na swym patronie? Czy za każdym razem gdy stanie oko w oko z bestią chaosu, przemieni się w trzęsący się ze strachu wrak człowieka?
Widok Zebedeusza z uniesionym mieczem szarżującego w kierunku Maximiliana był kroplą, która przepełniła czarę. Sięgając głęboko w siebie wydobyła całe pokłady gniewu i nienawiści jakie gromadziła na chwilę wypełnienia zemsty, która stała się celem jej życia.
Czując jak powoli pokonują strach, który ją zniewolił, uniosła kuszę tak jak zamierzała, po czym wycelowała ją w jedną z kapłanek, które atakowały Knuta.
Bez względu na to czy się jej uda trafić czy nie, następną jej reakcją będzie wycofanie się w kierunku schodów. Uznała bowiem, że wyjątkowo posłucha Detlefa. Nie po to bowiem cierpiała i niemal zginęła w trakcie oswobadzania kapłanek by te głupie gęsi siedziały bezpiecznie czekając aż stanie się kolejny cud i grupa, która wyruszyła by zapobiec nieszczęściu, zwycięży. Skoro tak kochają tą swoją boginię, pora by przelały dla niej trochę krwi.
__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.” |