| Służąca z ulgą przyjęła polecenie Lorenza. Przebywanie w tym gronie choćby minutę dłużej mogłoby przyprawić ją nawet o omdlenie. Jeszcze nigdy nie czuła się tak zupełnie nie na miejscu, jak w tej chwili. Przyrzekła sobie, że już nigdy więcej nie będzie na tyle nierozsądna, żeby pomagać obcym mężczyznom nawet w tak niewinnej sprawie, jak dostarczenie listu.
- Oczywiście panie - skłoniła się nisko przed Lorenzo - Dziękuję... Już idę po wino...
Dziewczyna szybko odwróciła się i starając się zachować spokój czym prędzej opuściła gabinet. Po drodze zganiła się w myślach za swoje bezsensowne zachowanie i dyskutowanie z tak zacnymi ludźmi. Złamała dwa najbardziej podstawowe prawa, jakie od dziecka ciotka tłukła jej do głowy - dobry służący jest niewidoczny dla oczu swego pana, jak mebel, ale jest gotów na każde jego skinienie oraz dobry służący nigdy nie odzywa się jeśli nie jest pytany. Straciła już nadzieję na to, że zdobędzie pracę w którymś ze znakomitych domów... |