John "Analog" Spencer
Mimo bólu i obfitego krwawienia Analog odrzucił karabin i wyciągnął z kabury pistolet. Wycelował w prawą rękę i ramię przeciwnika. Nie chciał zabić Mark, ale nie kierował się przy tym w żadnym razie litością ,czy miłosierdziem. Chciał zapytać zaćpanego korpa, dlaczego, a po wszystkim strzelić mu głowę, patrząc w oczy.
Trzy strzały w równych sekundowych odstępach czasu. Trzy pociski pomknęły w kierunku celu zadając kolejne obrażenia Stanleyowi. W tej samej chwili Mark nacisnął spust swego karabinu i długa seria ozdobiła sufit i ściany piwnicy okrągłymi odpryskami tynku.
Głowa Stanelya opadła na klatkę piersiową i Analog wiedział, że wygrał walkę o swoje zycie.
Mark Stanley
Stanley z wielkim trudem zdołał podnieść karabin i nacisnąć spust. Długa seria pomknęła w kierunku znienawidzonego wroga. W tym samym jednak momencie kolejne pociski przeszył jego umęczone ciało.
Tym razem narkotyczna zasłona nie uchroniła go od potwornego bólu. Prawe ramię i ręka pulsowały piekielnym bólem. Karabin wypadł Markowi z dłoni i upadł kawałek od niego. Seria, która miała skończyć egzystencję Analoga podziurawiła sufit i ściany piwnicy.
Mark zmęczony opuścił głowę na pierś. Tylko siłą woli pozostawał jeszcze przytomny. Wiedział, że zaraz umrze i że nie może nic zrobić, by temu zapobiec.
To nie miało tak wyglądać. Nie mógł ani wstać, ani się poruszyć. Całe ciało było jednym wielkim receptorem bólu. Nawet oddychanie sprawiało cierpienie. Przez mgłę, która otulała go coraz szczelniej widział jak Analog podnosi się i zmierza w jego kierunku.
Za chwilę wpadnie w objęcia śmierci i skończy się to wszystko.