| Mistrz gry czuje się wyczulony.
I wcale to nie jest prawda co piszesz. Może inaczej - byłaby to prawda w pewnym określonym i ograniczonym świecie.
Po pierwsze - szybkość przekazywania informacji. Pomijam magię - już dawno wynaleziono coś takiego co się nazywa "gołąb pocztowy". To cudo potrafi przelecieć z wiadomością do 1000 kilometrów w ciągu dnia (w sprzyjających warunkach. W skrajnie niesprzyjających około 70. I tak jest szybciej niż jeździec forsujący konia. Na dodatek gołębia nie wysyła się do każdej karczmy tylko do większych miast, stannic, warowni, etc. Wiadomość wyprzedza postacie o dni drogi i wraca zacieśniając krąg, aż podróżujący w jednym kierunku gracze się z nią spotkają...
Tu niejako pomijam najszybszą formę komunikacji - wynalezioną wieki temu - sygnały dymne czy świetlne...
Dalej - posłaniec - w przeciwieństwie do postaci graczy - nie dźwiga tony wyposażenia i przez to znacznie mniej forsuje konia. Odpoczywa i bierze kolejnego konia, a nie zmęczonego - też przeciwnie niż postacie skazani na tego same konie. I - nie musi się ukrywać... Ergo - posłaniec z listem gończym porusza się znacznie szybciej niż postacie na które ten list był wystawiony.
Drugie - nie róbmy z NPCów debili. W społeczeństwie, w którym nagroda za przestępcę i samo przestępstwo nie jest niczym nadzwyczajnym - czy ktokolwiek uwierzy - że nikt się nie zainteresuje, dlaczego grupa wycieńczonych podróżników każe się budzić skoro świt zamiast wylegiwać się do późnego południa?
Trzecie - nie widziałem jeszcze ekipy, która zajęłaby się tylko uciekaniem. (Zresztą byłaby to koszmarnie nudna sesja) Zawsze znajdzie się coś co drużyna chce zrobić "przy okazji", na co de facto straci czas pozwalając (celowo lub nie) dać się informacji wyprzedzić... |