| Draug był wojownikiem z dziada pradziada jednak jego przeciwnik ni był żółtodziobem. Ciso krasnoluda sparował na tarczę lecz cios jego młota przeciął jedynie powietrze.
Minęła chwila krótsza niż kilka mgnień powieki. Zarówno krasnolud jak i bandyta mierzyli w myślach siły i szanse oraz starali się wybrać najlepszy kolejny ruch.
Taka niema walka na siłę woli i opanowanie.
Draug wyprowadził potężne cięcie swoją bronią na lewą stronę przeciwnika. Był więcej niż pewien, że doświadczony przeciwnik nie pędzie miał problemów z odczytaniem kierunku ataku. Krasnolud częściowo na to liczył. Wiedział jednak równie dobrze, że każda walka jest tak nieobliczalnym zjawiskiem, że nawet najprecyzyjniej wymyślone manewry mogą się czasem nie udać.
Topór ześlizgnął się po tarczy jednak ześlizgnął się w kontrolowany i zamierzony sposób. Siła ciosu na ułamek sekundy wybiła przeciwnika z równowagi.
Na to liczył Draug. Nie bez przyczyny miał przydomek Szybki Topór. Jego doskonale wyważona broń zatoczyła szybki i precyzyjny łuk i ponownie opadła na bandytę. Tym razem tacza nie zdążyła z paradę i ostrze topora zagłębiło się głęboko w bark przeciwnika.
Bandyta jęknął i usunął się na kolana. Draug pewnym ruchem wyszarpnął broń i chciał dokończyć dzieła przez dekapitację. Jednak jego topór przeciął tylko powietrze gdyż bandyta własnie padł nieprzytomny na twarz. Gdyby krasnolud był mniej doświadczonym wojownikiem sam pewnie stracił by równowagę. Jego ciało i mięśnie zareagowały instynktownie i dał się ponieść impetowi lecącego ostrza wykonując piruet stanął gotów do dalszej walki szukając kolejnego celu.
__________________
There can be only One Draugdin!
We're fools to make war on our brothers in arms. |