Edgar odebrał od zasuszonego dziadka Crystiana drewnianą maskę, kiwnął by usiadł bardziej przy kominku i przykrył się wilczą kapotą, sam zaś oglądał znalezisko z uwagą:
-
Pierwszy raz widzę taką rzecz. Niby drewniana, ale jakaś taka ciężka, nie myślicie - przesunął relikwię chrobocząc po drewnianym stole, między bochnem chleba a dzbanem mleka w kierunku awanturników.
- Na religii... to ja wiecie... jakby, to rzec politycznie... ostatni jestem na ceremoniach, o!. Tutaj wszyscy raczej Dawnej Wierze niźli Tallowi pokłony oddają, ale Pradawnego Boga Drzew szanują. - Co do słodkiej Karmeli, młody byczku - spojrzał Edgar na Iveina z iskrami w oczach.
- To zaiste diablica, nie do okiełznania. Łazi gdzie chce. Czasami do Zamku Starego Liczyrzepy. Chadza do Białego Dębu, ba nawet do Świszczącego Wodospadu, choć ociec zabronił rudzielcowi. Przewodzi paru młodszym chłopakom we wsi. Jedyna córka naszego gajowego. Charakterna, jak wszystkie rude, ale uważajcie. To oczko w głowie kuma Liszki. A gajowy Liszka, krzepki kiej żuber, ha, ha. - Goście weselni się niezadługo zejdą. Z okolicznych wsi. Będą kmiecie z Fiołkowej Polany, Kaczymlecza i Wolego Kopyta. Tak mówiła moja stara. Będą też krasnoludy z Miedzianej żyły na wschód stąd. Ślubu memu synowcowi ma udzielić Stary Józef, druid z Białego Dębu. Przybędzie z Mattem z Kurzu, wędrownym rycerzem, który ślubował nie opuścić źródełka po tym jak wróciło zdrowie i radość życia jego siostrze. Jednym słowem, będzie grubo! - zaśmiał się i popił mleka z kubka.