JanPolak

Audiencja skończyła się równie szybko, co się zaczęła. To znaczy zaraz po rozpoczęciu Jared uniósł do ust butelkę ginu, a gdy ją opuszczał, było już po wszystkim. Na odchodnym dostał jeszcze jakąś mapę – ta szybko zniknęła w czeluściach kapitańskiego ubrania. Akurat przemawiał jakiś świrus z blizną – Jared przysłuchiwał się temu z tępym wyrazem twarzy – gdy przybiegł chłopiec okrętowy.

- Panie kapitanie!
- Pepe… a co ty tu robisz? – wybełkotał Faithfull.
- Przybiegłem za panem.
- Aha… A co ja tu robię?
- Jest pan na ważnej misji dla króla. Ale pan jest cały obesrany!

Chłopak zajął się próbami czyszczenia ubrudzonej kamizelki, w czym nie pomagała bezwładność kapitana.

- Pepe… gdzie ja mam butelkę?
- W lewej dłoni.
- Tak, wiem.

Jared raz jeszcze uniósł butelkę do ust, dzięki czemu przestał się wiercić, umożliwiając chłopcu doczyszczenie materiału. Dopił, upuścił flaszkę, gdzie stał i przesunął mętnym wzrokiem po zgromadzonych.

- Pepe… co to za faceci? – szepnął.
- Pańscy towarzysze, panie kapitanie.
- Mogę nimi dowodzić?
- Nie, panie kapitanie.
- Mogę ich zastrzelić?
- Nie, panie kapitanie.
- To co ja mam robić?
- Niech się pan przywita.

Jakaś odmiana wstąpiła w pirata, w jego oczach pojawił się błysk, a w gestach ekspresja. Schylił się w teatralnym ukłonie (trochę tracąc równowagę, ale Pepe przytrzymał go za spodnie).

- Jared Faithfull – przedstawił się. – Kapitan piratów, książę złodziei, król pijaków.

Kapitan był mężczyzną przed trzydziestką o wysportowanej sylwetce, gęstych włosach i błękitnych oczach. Działał z werwą i płynnością w ruchach. Pewnie uchodziłby za przystojnego, gdyby wytrzeźwiał i przestał błaznować.

- Skoro los zapisał nam rolę osób dramatu tej epickiej eskapady, rozpocznijmy peregrynację, kierując kroki na ścieżkę przygody. Znaczy się idziemy: z miasta Vitrael na północny wschód, do Krawego Lasu, skąd w pipę jeża aż do Wymarłej Wioski, przez Dunel Tevony prosto jak w mordę strzelił, gdzieś tam… z resztą mam mapę… po linie z kotwiczką do zamku wiedźmy, dokonujemy abordażu, wiedźmie kij w oko, kradniemy co popadnie, ale pierścień odpalamy paserowi… znaczy królu… królowi. To którędy to?

Popatrzył za odchodzącym Hunterem i z lekkim opóźnieniem (a także zachwianiem) wystartował w jego ślady. A Pepe za nim.

 

__________________
Jestem Polakiem, mam na to papier i cały system zachowań.