lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Almena · 11-12-2006, 19:37

„ Hmm, jesteś chyba jedyną kobietą, która się dobrowolnie zamyka z taką ilością chłopa w jednym pokoju ......” – powiedział Sokół, na co Almena zaśmiała się:
- być może, z pewnością zaś jestem jedyną elfką która zamyka się w pokoju z pijanym krasnoludem!

A kiedy potem nazwał ją „Almenką”, to słowo odbiło się echem w jej pamięci i w myślach przebłysnęły jej wspomnienia z dzieciństwa, zabawy z przyjaciółmi, którzy tak właśnie ją nazywali. Wtedy jeszcze nie była sama, miała bliskich, była szczęśliwa....
- Och Sokole... – szepnęła jakby ze smutkiem, ale gdy spojrzała w jego oczy zobaczył w nich zachwyt. – Proszę, nazywaj mnie tak częściej – uśmiechnęła się wdzięcznie.
Propozycja Sokoła była bardzo... intrygująca. 8)
- Spójrz na nich – elfka skinęła głową w kierunku śpiącego Togrina i Arsada. – Obiecałam ze będę czujnym stróżem. To znaczy... nie obiecałam ale... wiesz.... – usiadła na krześle obok Sokoła. – ....o co.... – nim drgnął delikatnie objęła go za szyję. - ....mi chodzi....? – pogładziła dłonią tył jego głowy i przybliżyła twarz do jego twarzy.
Nie potrafiła nawet opisać tego co czuła wpatrując się z takiego bliska w jego oczy i rozchylone ze zdumienia usta. Po chwili odsunęła się od Sokoła i ześliznęła ramię z jego barków, zaczęła za to bawić się długimi, białymi kosmykami jego włosów i pleść z nich cienki warkoczyk. Wyplotła czerwoną wstążkę ze swoich jasnych włosów i zwieńczyła nim warkoczyk Sokoła, po czym uśmiechnęła się ciepło do elfa i przytulona bokiem do niego, zapatrzyła się w zamknięte drzwi.

11-12-2006, 19:37	#21
Almena Reputacja: 1	„ Hmm, jesteś chyba jedyną kobietą, która się dobrowolnie zamyka z taką ilością chłopa w jednym pokoju ......” – powiedział Sokół, na co Almena zaśmiała się: - być może, z pewnością zaś jestem jedyną elfką która zamyka się w pokoju z pijanym krasnoludem! A kiedy potem nazwał ją „Almenką”, to słowo odbiło się echem w jej pamięci i w myślach przebłysnęły jej wspomnienia z dzieciństwa, zabawy z przyjaciółmi, którzy tak właśnie ją nazywali. Wtedy jeszcze nie była sama, miała bliskich, była szczęśliwa.... - Och Sokole... – szepnęła jakby ze smutkiem, ale gdy spojrzała w jego oczy zobaczył w nich zachwyt. – Proszę, nazywaj mnie tak częściej – uśmiechnęła się wdzięcznie. Propozycja Sokoła była bardzo... intrygująca. 8) - Spójrz na nich – elfka skinęła głową w kierunku śpiącego Togrina i Arsada. – Obiecałam ze będę czujnym stróżem. To znaczy... nie obiecałam ale... wiesz.... – usiadła na krześle obok Sokoła. – ....o co.... – nim drgnął delikatnie objęła go za szyję. - ....mi chodzi....? – pogładziła dłonią tył jego głowy i przybliżyła twarz do jego twarzy. Nie potrafiła nawet opisać tego co czuła wpatrując się z takiego bliska w jego oczy i rozchylone ze zdumienia usta. Po chwili odsunęła się od Sokoła i ześliznęła ramię z jego barków, zaczęła za to bawić się długimi, białymi kosmykami jego włosów i pleść z nich cienki warkoczyk. Wyplotła czerwoną wstążkę ze swoich jasnych włosów i zwieńczyła nim warkoczyk Sokoła, po czym uśmiechnęła się ciepło do elfa i przytulona bokiem do niego, zapatrzyła się w zamknięte drzwi.