Ja najbardziej chyba zgadzam się z Marvinem. Zło rozumiane jako seryjne wykonywania złych uczynków (a jeszcze może w dodatku traktowanie ich jako powód do dumy) jest jak dla mnie płytkie i nierealistyczne. Wyobraźcie sobie kogoś takiego w realnym świecie. Nie działa, prawda?
Dla mnie porządnie zrobiona zła postać to nie taka, która wybiera zło dlatego, że jest złem - tak postępują może nieliczni szaleńcy. Zła postać to dla mnie taka, która po prostu nie ma hamulców, żeby przekraczać kolejne granice niegodziwości - ale dobrze, żeby robiła to z jakiegoś sensownego powodu. Ideologii, w którą wierzy. Własnych celów, które wydają jej się tak ważne, że uzna za stosowne dążenie do nich po trupach. Z nienawiści (mniej lub bardziej uzasadnionej). Z potrzeby podbudowania swojego ego czy pogardy dla innych. Nawet dla przyjemności (okradam bank, bo chcę kupić willę na Karaibach i mi się należy!) - ale nie dlatego, ze zło jest złem. Ba, zaryzykowałabym twierdzenie, że dobrze zrobiona zła postać może w ogóle nie postrzegać siebie jako złą osobę. A już myślenie w kategoriach "jest zły, więc na pewno nie przeprowadzi staruszki przez jezdnię" kompletnie mnie odrzuca. Ktoś, przepraszam, zabroni? Uczynku nie ma na liście złych, więc nie ma mowy? Rozmaite dawanie żebrakom złotówek i ratowanie kotków dla mnie jak najbardziej może być wykonywane przez postać bardzo złą - i to nawet niekoniecznie jako świadome "granie" osoby dobrej. Można być bardzo złym człowiekiem i lubić małe kotki, czemu nie?
To oczywiście oznacza, że "dedekowy" system podziału na dobro i zło uważam za bardzo uproszczony i mocno ograniczający. Moim zdaniem nadaje się głównie do trollowania - spokojnie jestem w stanie wyobrazić sobie postać praworządną dobrą, która jest złą do szpiku kości, i przeciwnie
