kymil

Przed domem Edgara

Ivein, Imrak, Magnar

Wójt przecierał oczy ze snu i ziewał ukradkiem, gdy Imrak Druzd prawił mu o wyczynach nocnego złodziejaszka. W izbie równie zaspana Wójtowa Helena w nocnym gieźle i czepku zapalała pospiesznie woskowe świece.

Stock jedynie zerknął na gagatka i kiwnął, żeby weszli do środka. Alsburgczyk posadowił młodzieńca na krześla aż chrupnęło.

- To Stopa, znaczy Gottlieb. Syn gospodarza z naszego Kurtwallen - orzekł Edgar. - Zaraz poślę po ojca.

- Poczekaj Edgarze - wstrzymał go Imrak. - Niech nam się spowiada.

- Gadaj coście nawyprawiali, bo Ci nogi z rzyci powyrywam! - warknął w kierunku Stopy.

Chłopak skulił się po tym jak od raza.

- Mówiłem. Dla żartu, żeby Rudej zaimponować. Powiedziała, że z chudopachołkiem na weselu nie potańcuje. To żeśmy z Mariusem umyślili... - zająknął się wydając nieświadomie wspólnika. - Coby podebrać jakiejś najemniczej ozdóbki, no i żeśmy wpadli...

- Marius, to syn cieśli naszego - dopowiedział Edgar.

- Co Was opętało, chłopcy? - spytał. - Dla babiej kiecki głowy rzeście z czym innymi pozamieniali?

- Dzisiejsza młodzież - pokręciła głową w dezaprobacie Pani Stock. - Nasz Lucius taki nie jest...

- Fakt - mruknął Edgar. - Nasz to od razu do macania się bierze, nie czeka na zaproszenie...

- Jak możesz, Ed? - zachłysnęła się Helena.

- Dobrze już dobrze - odparł Edgar pojednawczo. - Tak sobie pomstuję. Zresztą nasza nowa synowa, też nie chytruska, he, he.

- Dobra. Nie będziemy się po nocy przekomarzać. Chłopak zostanie u nas na noc. Nad ranem dostanie dziesięć razów, jeśli się upieracie. Gdy drugi młokos wróci do sioła... jemu też zadamy bobu.

- Muszę też pogadać rano z Karmelią. Tak być nie może. Ostatnimi czasy nie można jej okiełznać.


Ranek, stajnia


Wszyscy

Nad ranem przywitały ich gromkie nawoływania Wójta na śniadanie go gospody.




Słyszeli też stukot młotów i piłowanie siekier, to powstawała sosnowa altana, która okalała wiekowy dąb.

- To na ślub młodych Państwa Stocków - tak z dumą objaśniał Edgar.

- Aha, Kapłan Jager jeszcze nieprzytomny, ale ponoć wyżyje jak prawi dziadek Crystian.

Przy gospodzie zgromadził się tłumek gapiów, która otaczał dwóch chłopaków. Niższy i chudszy Gottlieb, zwany stopą oraz Marius, syn cieśli klęczeli na kolanach oczekując na chłostę z rąk Iveina. Marius stał wyprostowany, lecz Gottliebowi drżały dłonie i zbierało na płacz.

- Ten Marius - uznał cierpko kapral. - Bardziej do Waszego drwala niż cieśli podobny, Edgarze.

Magnar parsknął śmiechem.

- Stul pysk Otto, dobrze - uciszył go kuksańcem Edgar.

Tymczasem Stopa był załamany.

- To Ruda... - mamrotał pod nosem.

- Ruda, Ruda - Karmelia zaśmiała się gromko. - Jak Ci każę, żebyś skoczył z wieży to też skoczysz? Ha, ha - zaśmiała się.

- Opanuj się dziewczyno - gajowy Liszka położył jej rękę na ramieniu, lecz córka strząsnęła ją w złości.

- To gdzie chcecie iść na ten zwiad? - spytała Karmelia.