| Mnie wygodniej tu opis wrzucić, a więc waszmościowie oto:
Jakub Kmita herbu Radwan Mniejszy.
Kawaler ten chudy, słaby, do gorzałki całkowicie niezdatny i na dodatek "nowy szlachcic" (ojciec szlachectwo za męstwo pod Królem Batorym dostał, a teraz jest jednym z wielu karbowych Patulskich i Karaszewskiego się słucha). Ale, ale, oprócz wad ma też ten mospan parę zalet, a więc odważny ten waszmość nad miarę i często swój chuderlawy żywot na hazard wystawia. Odwaga zresztą przydaje mu się w zajęciu jakim się para, a mianowicie jako woźny pozwy okolicznej szlachcie przywozi. Przyznam szczerze, że samo mężne serce nie wystarczyłoby, żeby pan Jakub długo się swym życiem cieszył, gdyby nie ogromna fantazja jego. Czy to odpowiednio rzuconym pochlebstwem, czy groźbą lub zręcznym fortelem pozwy przed oblicza największych okolicznych warchołów zawozi i przykrości z tego powodu ma nie wiele. Mimo nie ciekawej na pierwszy rzut oka postury, wielkie pan Jakub na białogłowach wrażenie robi, imponując im oczytaniem, gładką mową, a przede wszystkim tym niesamowitym spojrzeniem, po którym zacne niewiasty oczęta swe spuszczają i lica swe rumieńcem oblewają, a wszetecznice figlarnie się uśmiechają i zaproszenia do alkowy ślą. Warto wspomnieć jeszcze o tym, czemu Patulscy do komitywy go swej przyjęli, przede wszystkim dlatego, że od szczeniaka się znają i nie raz drewnianą szablą po łbach się okładali i jeszcze dlatego, że dzięki jego personie wgląd w sprawy pana Starosty mają, a i jeszcze dlatego, że nie stroni od szalonych pomysłów braci i swym pomyślunkiem im służy. |