Ulice Wschodniego Berlina
Joan i Robert
Coś było nie tak, coś zdecydowanie było nie tak. Nie byli w tym mieście zbyt długo, jednakże obserwując ulice mogli dojść do wniosku, że coś tu po prostu nie grało. W powietrzu dało się wyczuć nerwową atmosferę. Z oddali dobiegały do nich odgłosy silników ... wielu silników ... zbyt wielu jak na tą porę. Z tej odległości trudno było dokładnie odróżnić ich ryk, ale wydawało im się, że pomiędzy znajome odgłosy wkradło się coś nieznanego ... ciężki sprzęt?
Automatycznie zaczęli wybierać te bardziej zacienione uliczki. Przezorny zawsze ubezpieczony, a w ich pracy należało o tym pamiętać. Przemykali się niczym cienie, mając nadzieje, że całe to zamieszanie gdzieś ich ominie.
W końcu doszli do jednej z większych ulic, którą musieli przeciąć aby dojść do "Łabędzia" i tutaj ich szczęście się skończyło.
Przy wyjściu z uliczki stało dwóch niemieckich żandarmów. Opierali się plecami o ścianę, rozmawiali przyciszonymi głosami i jednocześnie obserwowali ulicę. Z tego miejsca dwójka agentów, nie mogła dostrzec tego, co się tam działo, jednakże po kilku chwilach, w ich polu widzenia znalazł się rosyjski żołnierz, niosący na ramieniu śmiercionośną broń:
Nie zwrócił uwagi na Niemców, szedł dość szybkim krokiem i po kilku chwilach zniknął z ich pola widzenia. Jednakże kilka sekund później do uszu amerykanów doszedł dość głośny metaliczny dźwięk, upuszczania ciężkiego karabinu na jakiś rodzaj wsparcia ... czyżby rosyjscy żołnierze tworzyli tymczasowy posterunek?
Oczywiście było to możliwe i zdarzało się. Wiedzieli o tym, Rosjanie mieli fioła na punkcie kontroli ... ale dlaczego teraz?