| Nekron spojrzał skonsternowany na goblina. Czyżby naprawdę uważał że... Zaraz, zaraz, to musiał być, ten, no, humor. Niektóre z pomysłów innych ras były dla niego nadal niezrozumiałe - niegdyś, gdy mieszkał jeszcze w świątyni, był w istocie przekonany że to rodzaj fikuśnej przekąski. Co prawda budowa nekrońskiej twarzy uniemożliwiała uśmiech (albo też każdy z nekronów uśmiechał się przez cały czas), jednak wiedział co robić w takiej sytuacji.
-Ha. Ha. Ha. - Nie był do końca pewien czy udało mu się wykonać to odpowiednio wesoło i czy nie pomylił się o jedno "ha" i nie uraził rozmówcy... Rozmowę przerwał wielki głaz. Zormeg już miał ruszyć w jego stronę i zbadać sprawę bliżej, gdy ujrzał przebiegającego obok strażnika, który zostawił samego kolegę przy bramie na plac wojskowy. Nie było możliwości by ten samotnie zdołał sprawdzić wszystkich tych, którzy nagle gromadnie zaczęli przepychać się na druga stronę.
Zormeg zerknął jeszcze tęsknie ku głazowi, lecz, jak łatwo sobie wytłumaczył, nigdzie nie ucieknie. Póki co, należało chwytać nadarzającą się okazję, tak więc ruszył ku przejściu.
Zamierzał odnaleźć odpowiedniego urzędnika i przekonać go, że potrzebuje nowej przepustki w miejsce poprzedniej, skradzionej. Tak, zamierzał kłamać i korumpować. Może nie opanował jeszcze humoru, ale kłamstwo i przekupstwo to były umiejętności konieczne do przetrwania wśród ludzi. W istocie Starszy Świątyni uważał że ma ku temu pewne zdolności, co nie było komplementem, jednak właśnie dzięki tym skłonnościom, wśród kapłanów Równowagi jakże rzadkim, wybrano go do wędrówki ku królestwom ludzi.
__________________
Cogito ergo argh...! |