| Ciepła krew plamiła ręce Stolzmanna. Krew mściciela, człowieka szukającego sprawiedliwości - tylko, czy to miało znaczenie? Czy Aaron zastanawiał się nad tym? Czy w tym świecie było miejsce na sprawiedliwość? Czy ludzie dostawali to, na co zasłużyli, dobro zwyciężało, a zło zostawało ukarane?
Nie. Aaron też nie dostał tego, na co zasłużył. I teraz, pozbawiając życia tego smutnego człowieka z jego patetyczną zemstą czuł, jak uchodzi z niego część frustracji nagromadzonej przez ostatnie miesiące… ostatnie lata. Człowiek, który konał na podłodze był tylko przeciwnikiem, był celem. Tak to należało tłumaczyć. Sumienie niech zamilknie, zagłuszone brzękiem garści złotych koron.
Przy uroczystym obiedzie Aaron tryskał humorem. Pierwszy raz od zakończenia wojny ten sfrustrowany, przegrany felczer widział przed sobą drogę w życiu. Teraz miał możnego patrona. Miał obrotnych towarzyszy. Jeśli ktoś stanie mu na drodze - przechytrzy go. I zabije.
__________________
Jestem Polakiem, mam na to papier i cały system zachowań. |