| Atharanel
Łowczyni przez kilka długich chwil siedziała bez ruchu, martwiło ją, że absolutnie nic nie słyszała. Bestie i ptaki całkowicie zamilkły, wyczekując chyba jej ruchu. Kiedy Atharanel zaczęła się rozglądać zobaczyła jedno z ptaków, które patrzyło prosto na nią. Jak tylko go zauważyła wydawało jej się, że ptak się uśmiechnął i wydał z siebie obrzydliwy skrzek...
Wiedzieli gdzie jest... momentalnie usłyszała zbliżające się warczenie khymer. Zbliżały się, a za nimi podążał szyderczy śmiech ich panów. Nie ma drogi ucieczki, została jej tylko walka.
Nerahye
Plan zadziałał, dwa pojazdy zastały szybko odziane w dodatkowe opancerzenie z poległych kompanów i w przeciągu kilku chwil konwój statków ruszył przez przejście, metodyczni usuwając po drodze wieżyczki z ciężką bronią. Po jakimś czasie ostrzał rozpoczął się, ale dodatkowy pancerz kupił im dość czasu, aby się przebić przez przesmyk. Dwa transportowce noszące brzemię przenośnych tarcz padły jako pierwsze, ale ich poświęcenie nie było bezcelowe. Z dwunastu wlatujących Łupieżcy wyleciało osiem, dwa dodatkowe zostały zmiecione spieszącymi się kamratami. Przed grupą rozciągały się ziemie Lorda Bolgisa, Draconka czuła, że przesmyk był niczym w porównaniu do niebezpieczeństw jakie ich czekają tu. Musiała przyznać, podniecała ją ta myśl.
Farethuir
Oddział Jastrzębi nieco oddalił się od reszty ekspedycji, kiedy dobiegł ich paskudny skrzek. Farethuir znał ten dźwięk, jeden z tych cholernych ptaków, które hodują mroczni kuzyni. Szybko dostrzegł, że faktycznie się nie milił. Wlatując do niewielkiej jaskini zobaczył stado Brzytwoskrzydłych, oraz ich panów i naziemne pupilki Władców Bestii. Jastrząb dostrzegł też, że Mroczni zbliżają się jakiejś ukrywającej się postaci... noszącej kolory Alatoic. |