| Morgrim odchrząknął, po czym rzekł jeszcze przed snem-
-Ma historia...jest bardzo krwawa. Moją wioskę napadli orkowie. To nic dziwnego, gdyż atakowali nas często, jednak wtedy jakimś cudem przełamali nasze fortyfikacje i nas pokonali. Moja rodzina zginęła, a ja trafiłem do niewoli. Pietnaście lat...tyle czasu tam siedziałem. W między czasie mnie... katowano. Biczowanie było tam codziennością. Nie było tam nadzieji na lepsze jutro. Zawsze spodziewaliśmy się, że jutro zginiemy. Byłem tam z kilkoma innymi krasnoludami. Pewnego szczęśliwego dnia udało mi się oswobodzić i pokonałem dwóch strażników. Oswobodziłem mych kompanów i razem uciekliśmy z obozu orków. Jednak nas prześladowano i zabito mych kompanów. Jednak jakimś cudem odnaleźli mnie Łowcy Orków. Były to mężne krasnoludy. Od nich umiem wszystko. Spędziłem z nimi około ośmiu lat. Dwa miesiące temu nasz klan został rozbity. Ja... jestem ostatnim żyjącym członkiem tego klanu. Nie patrzcie więc tak na mnie, jak na jakiegoś psychola czy innego łotra. Co prawda zabiłem bardzo wielu orków, jednak mam do tego powody. A ten tatuaż.... pierwsza część została zrobiona w czasach mej niewoli, a druga w czasach przynaleźności do mego klanu. Słyszałem, że w Middenheim można znaleść pracę najemnika. Dlatego tam podróżuję.
Zauważyliście, że khazad poczuł się znacznie gorzej. Nie powiedział nic więcej i zapadł w niespokojny sen.
Póki żyję warto jeszcze pisać co robię, do czasu mej śmierci, która zapewne już niebawem nastąpi. |