| — Napiłeś się? — spytał Stopę, po czym wepchnął mu z powrotem do ust knebel. Następnie odpiął konie od wozu i głaszcząc jednego po szyi, myślał nad trudnościami jazdy konno w lesie i bez siodła. Wreszcie zaczął przeglądać rzeczy, które spakowali im chłopi, wybierając to, co im się przyda w podróży, jak trochę jedzenia, bukłaki z wodą, koszulę do podarcia i zrobienia bandaży oraz parę sztuk uzbrojenia.
— Spalić Gąszcz, tak. Ale Edgara zabijać nie będziemy. Dość śmierci niepotrzebnie zostało zadanej, skupmy się na potworach — odparł Ottonowi i zawiązał worek, w którym zgromadził zapasy na drogę. — Vooks, poszukajże w pobliżu dobrego miejsca do ukrycia Stopy. Karmelię — zwrócił się znowu do Kaprala — zabrać musimy ze sobą jako przewodnika.
Spojrzał kątem oka na dziewczynę leżącą na ziemi, po czym podszedł do niej i sprawdził stan jej ran.
— Będziesz wiedział, jak odprawić ten rytuał ku czci Taala? — spytal, odwracając głowę w stronę Ottona. — Jeśli tak, to zatargaj chłopaka w krzaki i chodźmy.
Podźwignął Karmelię, przewiesił ją przez grzbiet konia i sam na niego wsiadł, zaciskając mocno kolana, aby się nie zsunąć. |