| Twardy ruszył do walki wraz z pobratymcami z twierdzy. Nie udało mu się póki co zdobyć wśród nich dobrej pozycji. Jednak nie od razu Karak-Azgal zbudowano. Jednak ta bitwa mogła wszystko zmienić. Grupa najemników jakiej przewodził odzyskała magiczny topór. Co powinno zwiększyć ich reputacje zarówno wśród zabójców jak i ludzi Bombura. Potem zaś znaleźli kreta wśród nich. By na koniec gdy większość brodaczy chciała świętować. Ostrzec ich przed atakiem krasnoludów chaosu. Grupy znienawidzonej przez brodaczy. Jeśli to wszystko ich nie przekona, uzna tą bandę za pozbawioną honoru. Twardy naturalnie jak zawsze liczył, że uda mu się zwiększyć jego grupę. O ile naturalnie przeżyją. Ponieważ ich taktyka frontalnego ataku była dość szalona. Twardy postawił sobie w bitwie kilka celi. Pierwszy i najważniejszy zneutralizować działo lub jego obsługę, drugi giganta. Trzeci zaś poboczny obserwować przywódcę zabójców. By ewentualnie "zaopiekować" się jego bronią. U jego boku stanęli sprawdzeni przyjaciele natarli z całą siła. Szli prosto na działo i jego obsługę. W tym przypadku Twardy zgadzał sie z Ziringiem. Zresztą jedna dobrze rzucona pochodnia i powstanie tu ładny krater. Twardy widział jak Ziring powala jednego z krasnoludów chaosu. Twardy po krótkiej wymianie uczynił tak samo. Teodor zaś przewrócił się gdzieś porażony potężnym ciosem. Gdzieś indziej widział Wolfgrimma który również został trafiony rana była paskudna. Jednak zabójca w wojennym szale również zabił swojego przeciwnika. Parli do przodu zostawiając za sobą trupy... Twardy był w swoim żywiole. Ale nie był samobójcą. W razie czego zaczną się cofać w stronę twierdzy... |