| Xanti złożył przysięgę jako kolejna osoba, przez cały czas, wypowiadając treść przysięgi miał zamknięte oczy. Gdy skończył mówić otworzył je i poczuł się znacznie lżejszy na duchu, pomyślał o pięknie przyrody i życia, jego twarz nabrała rumieńców, wglądała znacznie młodziej, jego ręka nabrała zwyczajnego wyglądu a wszystkie bruzdy i rany zasklepiły się. Xanti był tak szczęśliwy, iż uronił łzę, prawdziwą, bezbarwną łzę, taką jakimi płaczą ludzie, zwykłą łzę, a nie krwawą. Spojrzawszy na Khajita pomyślał: Hmmm...całkiem ciekawe, ten stary elf musi naprawdę nieźle czytać w myślach skoro potrafi wyłapać z ludzkiego wnętrza fałsz i zakłamanie... Następnie spojrzał na kompanów i poraz pierwszy w życiu się uśmiechnął.Witajcie - rzekł zadowolony - Jestem Xanti Santus Al Ed Arabhel i znowu żyję... Po tych słowach ustąpił miejsca tym, którzy do starego elfa mieli jakieś pytania i usiadł szczęśliwy na polanie. Zdjął z głowy kaptur i myślał o tej intrygującej półelfce, Tari. |