Ajas

Chłopak kroczył ostrożnie korytarzem, który po części sam stworzył. Widać trafił do miejsca gdzie iluzja nabiera nowej mocy, skoro mógł magią ingerować w otoczenie, jednak co czekało go dalej? Kolejna próba czy może za drzwiami spotka strażnika tego miejsca? Zaraz miało się okazać.


Gdy czarny mag pchnął drzwi, jego oczą ukazała się okrągła całkowicie ciemna sala, jednak gdy tylko doń wkroczył, drzwi trzasnęły za nim, a na ścianach zabłysnęły pochodnie, oświetlając setki luster, cała sala była z nich wykonana, nawet podłoga stworzona była z tego materiału.
Szklane ściany zadrżały, gdy drzwi huknęły za Magiem… a jedno z luster pękło rozsypując się na ziemi na setki kawałków, by po chwil zacząć zbierać się do kupy przed Andherem. Nie przyjęło jednak swego pierwotnego kształtu a uformowało…


… szklanego mężczyznę w kapeluszu. Jednak gdy tylko sylwetka Andhera odbiła się w szklanych odłamkach, postać przyjęła jego gabaryty, sylwetkę twarz. Jedynie kruszec z jakiego wykonany był nowy Andher pozwalał odróżnić duplikat od pierwowzoru.
Osobnik spojrzał na czarnego maga i przyjął taką Ama postawę jak on… po czym czekał.
Czyżby ta próba miała polegać na pokonaniu samego siebie?


Każdy zajął się swoimi sprawami, niektórzy z nudna spędzili dzień… inni wręcz przeciwnie, nawet tutaj nie mieli chwili na wytchnienie. Kiedy wszyscy zbierali się późnym popołudniem na peronie, byli zaopatrzenie w nowe zakupione produkty jak i w chęci do dalszej drogi.
- Wszyscy gotowi? To wsiadamy! –zakomunikował wesoło Joghurt po czym magowie jak i najemnicy wsiedli do pociągu, gdzie szybko zajęli jeden przedział tylko na swoje potrzeby.
Nie byli jednak świadomi, że ktoś ich obserwuje, gdy tylko ostatni członek wyprawy zniknął wewnątrz pociągu, osobnik z godłem czarnego jaszczura na piersi syknął do swego szefa.
- Już wsiedli mistrzu… co teraz?
- Wszyscy do ostatniego wagonu i czekamy na sygnał.. naszego gościa. –mówiąc to szef jaszczurów zerknął na jegomościa w cylindrze. – Zadowolony? –zapytał uprzejmie.
-[i] Jak najbardziej[i] –odparł ten i ruszył do ostatniego wagonu całej kolejki.

W tym czasie w przedziale magów wybuchło małe zamieszanie, bowiem oto pojawił się w nim Inkub, służący Mortisowi.
- Hej szczyle. –przywitał się jak na niego nader uprzejmie. – Porywam wam na trochę Mortisa… wróci przed końcem waszej podróży. – po tych słowach złapał swego mistrza i zniknął w podmuchu gorącego powietrza.


Edgardo, pojawił się przy długim dębowym stole przy którym zasiadały wszystkie jego duchy… nawet chochlik i koszmar, z czego ten ostatni stał obok z racji tego że konie na ogół nie siadają.
- Dobry młody pytaj najpierw potem my dopowiemy resztę, co chcesz wiedzieć o naszych ostatnich oponentach? –prychnął Inkub i odchylił się na swoim krześle a reszta duchów spojrzała wyczekująco na młodego mistrza.


Pociąg zaś szybko pędził przez świat, a krajobrazy migały za oknem… nim ktokolwiek zdołał się obejrzeć, ten zatrzymywał się już w środku nocy w Magnoli. Dla Ishira był to trochę nostalgiczny widok… wszak nie był tu już tyle czasu. Jednak nie mógł teraz wysiąść, miał sprawy do załatwienia!

Aryuki zaś pakowała się do pociągu wraz z wesołym Grumem, opryskliwym smoczym pogromcą jak i Junem z wielkim plecakiem oraz marudzeniem nie schodzącym z ust. Los zaś postanowił urządzić sobie małe Primaparilis, bowiem sprawił że zajęli oni przedział tuż obok tego gdzie siedziała wyprawa doktora Joghurta. Czasem tak jest, że bliźniacze historie i cele siedzą tak blisko w ogóle o sobie nie wiedząc. A przynajmniej nie wiedzą na razie.

Do przedziału którym wraz z towarzyszami zajęła Aryuki, wszedł jeszcze tylko jeden pasażer. Wysoki, ubrany w długi prochowiec, oraz nauczycielską czapeczkę wystająca znad gazety w która był zaczytany. W ogóle nie widać było jego twarzy, bowiem była ono niemal wlepiona w czytany obiekt. Cóż była to zapewne wciągająca lektura.

Gdy pociąg ruszył, Aryuki jak zawsze ze stresem patrzyła w przyszłość tej podróży… wszak musiała przetrwać w tym metalowym potworze ponad jeden dzień! Na sama myśl trzęsły jej się nogi, przespać dwie noce w pociągu – nie do pomyślenia!


Pociąg skręcał właśnie w las okryty nocnym mrokiem, około dwóch godzin drogi od Magnoli. Oczy wojowniczki kleiły się powoli, Grum spał zaś już smacznie, tak samo jak i Jun. Gajeel natomiast… cierpiał. Od kiedy maszyna ruszyła, męczyły go bóle brzucha, zbierało mu się na wymioty i wyglądał jak siedem nieszczęść. Wszak lokomocja była słabym punktem smoczych pogromców.
W sąsiednim przedziale, tez już niemal wszyscy spali, jedynie Joghurt wyglądał na opierającego się zmęczeniu, aczkolwiek siedział cicho. Po prostu patrzył się w okno zamyślony, pykając fajkę.

Aryuki już chciała się zdrzemnąć, gdy nagle usłyszała swoje imię.
- Pani Aryuki, chyba jesteśmy już dość daleko od miasta bym się przedstawił… –zaczął tajemniczy pasażer odsuwając gazetę.


Twarz którą odsłonił, była najdziwniejsza facjatą, jaką dziewczyna kiedykolwiek widziała. Była idealnie okrągła, a malutkie paciorkowate oczka były wlepione w nią uważnie. Pasażer uśmiechał się sącząc jakiś napój, który trzymała macka ośmiornicy, która wysunięta była z rękawa. Dziewczyna wcześniej nie zauważyła natury jego dłoni, bowiem skrywały ja rękawiczki, teraz jednak okazało się, że mimo iż palczaste, wciąż przypominały odnóża ośmiornicy.
-Jestem Korosenai, zabójca na usługach białego króla. Przybyłem tu po to co mu odebrałaś. – przedstawił się grzecznie, po czym bez ostrzeżenia odbił się z miejsca.


Był zaskakująco szybki, dziewczyna jedynie cudem zdołała odskoczyć w bok, przed ludzką (chociaż to była kwestia względna) torpedą. Pasażer uderzył swoją okrągłą głową, w miejsce gdzie przed chwilą siedziała Aryuki i… przebił się do przedziału gdzie siedziała druga grupa podróżująca do starożytnej biblioteki.

Wszyscy aż podskoczyli gdy do pomieszczenia wpadł, ośmiornico podobny osobnik w stroju nauczyciela. A dokładniej prawie wszyscy, bowiem Agarth został przez niego wywrócony na ziemię, gdyż to jego miejsce znajdowało się tam gdzie teraz ziała dziura po ataku ośmiornicy.
- Przepraszam za kłopot. –rzekł okrągłogłowy podrywając się błyskawicznie z ziemi i posyłając dwie długie macki w stronę Aryuki.
Ishir zaś przypomniał sobie słowa wróżki, o ośmiornicy która zakłóci ich podróż… no i zobaczył Gajella leżącego na ziemi sąsiedniego przedziału z nietęga miną.

 

__________________
It's so easy when you are evil.