| Heinz zawił się, zaciskając z bólu zęby. Ostatnimi czasy skurcze łapały go dość często. Może zła dieta, może niewygodna pozycja w czasie snu, a może zwyczajnie się starzał. Nie zmieniało to jednak faktu że w porównaniu do włóczni tkwiącej w nodze, skurcze były niczym łaskotki.
Łowca zaklął szpetnie już w chwili kiedy cios dosięgnął jego nogi, ale przynajmniej trafił w cel, fundując zielonoskórym piekło. Oj tak, miło było patrzeć jak giną w pułapce. Jak za dawnych lat.
Efekt psuła jednak paskudna rana nieco powyżej kolana. Goblin który dźgnął Leo od razu wyrwał broń z nogi łowcy, szykując się do drugiego ciosu. Upadając, Heinz jednak był dość przytomny by wyrwać zza pasa nóż myśliwski. Nim napastnik zrozumiał co się dzieje, łowczy leżał już na nim, dźgając jak popadnie.
Dopiero upaćkany czarną juchą, mężczyzna padł na plecy i zadrgał z bólu, kiedy adrenalina przestała buzować mu w żyłach i tłumić promieniste zimno rozlewające się po nodze Heinza. Co gorsza, nie był to koniec.
Kolejny goblin, widząc pozornie bezbronnego łowce podbiegł do niego i uniósł włócznie, by zdać cios. Stojąc nad głową swojego celu wytrzeszczył oczy, kiedy Heinz niczym żmija spiął się i poderwał, jednocześnie wykonując cięcie nożem znad ramienia.
Goblin nie zwrócił jednak uwagi na to jak jego przeciwnik staje na równe nogi i dobywa z drugiej pochwy krzywą szablę. Patrzył na długą ranę ciągnąca się od jego podbrzusza po splot słoneczny. Cienka, czarna linia otworzyła się po kilku sekundach, odsłaniając wylewające się wnętrzności pokraki.
Goblin zadarł głowę i zawył przeciągle. Leo ciął.
Łowcy zostało już tylko przeżyć i odszukać kogoś kto go opatrzy.
__________________
Hello.
My name is Inigo Montoya.
You killed my father.
Prepare to die... |