| Pies najprawdopodobniej był znakiem od Architekta Przeznaczenia- obecna sytuacja Joachima była też nie do pozazdroszczenia, więc rozmowa ze zwierzęciem nie była specjalnie ryzykowna.
Szlachcic urządził swoją krótką przemowę, której pies się przysłuchiwał bez zbytniego entuzjazmu.
Wkrótce zmienił też swoje zachowanie i dawał znaki, aby młody akolita ruszył za nim. W końcu po wyczerpującym marszu von Saathof dotarł na miejsce i jego oczom ukazał się ponury widok. W niewielkim wąwozie leżały zwłoki. Jaka śmierć spotkała tą istotę? Nie wiadomo- ale był to znak, znak dla Saathofa od Pana Przemian. Miał przy sobie złoto, które szlachcic skwapliwie zabrał- jemu już na nic się nie przydadzą, a Joachimowi na pewno.
Na końcu zaś znalazł list, który uważnie przeczytał. Najwyraźniej ten człowiek był łowcą nagród, albo inną istotą zawodowo polującą na chaotów. To wyjście otwierało wiele możliwości. Miał już kilka pomysłów jak wykorzystać ten pomysł.
Dlatego zwrócił się do psa:
- Ten list na pewno się przyda. Mogę teraz albo spróbować skłonić żołnierzy do pomocy mi w tej misji i dokończyć ją, albo oskarżyć kapitana o bycie Nurglitą. Który pomysł jest lepszy? Jak myślisz?- zastanawiał się na głos von Saathof przy psie.
Po reakcji psa jeszcze spytał:
-Wiesz może, w którą stronę udali się zbrojni?
Po tej „rozmowie” z psem Joachim miałzamiar dokończyć modlitwę do Tzeentcha i podziękować mu za pomoc. Po dokonaniu tych czynności szlachcic miał zamiar zwinąć obóz i udać się w stronę, którą wskazał mu pies, a gdyby jej zabrakło chciał wrócić się w stronę, gdzie się spotkał z żołnierzami i stamtąd na własną rękę szukać żołdaków. |