| Trzy kolejne noce po śmierci Julii Ryan obyły się bez ofiar. Mieszkańcy uwierzyli, że mają już za sobą te ciężkie chwile. Całe miasto zdawało się oddychać z ulgą. Następnego dnia burmistrz zwołał zebranie.
- Moi drodzy mieszkańcy! Wszystko wskazuje na to, że udało nam się pozbyć mafii z naszych szeregów. Wydaje się, że możemy już spać spokojnie... Nic bardziej mylnego!
Wśród zebranych przeszedł szum poruszenia. Czyżby mafia miała powrócić?
- Pozbyliśmy się jedynie objawów, prawdę mówiąc. Nadal pod nami znajdują się bogate złoża diamentów i jesteśmy jedynym, co stoi na przeszkodzie do wydobycia. Żeby znaleźć nam nowy dom, firmy wydobywcze musiałyby zapłacić olbrzymie pieniądze. Zamiast tego wolą oddać ćwierć tej kwoty mafiozom starającym się przestraszyć nas na tyle, że sami uciekniemy. Myśleliście, że tak łatwo odpuszczą? Nie ma na to szans!
Ludzie byli teraz już na dobre poruszeni.
- Od zaufanych źródeł uzyskałem informacje, że Mafia znowu uderzy. Tak samo jak ostatnio moi znajomi w FBI przysłali tu Śledczych i tak samo jak ostatnio, sprawą zainteresował się też Watykan i przysłał tu Świętego do pomocy. Jednak znowu to my musimy odwalić lwią część roboty! - Burmistrz przerwał, żeby strącić z ramienia zielonego ślimaka, który próbował dostać się do jego ucha. - Zastosujemy tą samą metodę, co do tej pory. Za każdego jednego zabitego mieszkańca będziemy pozbywać się jednej podejrzanej osoby. Skoro zadziało ostatnio, to powinno również i teraz. Zero litości dla mafii czyhającej na nasze życia! A teraz, moi drodzy, do zobaczenia jutro w południe. Mam nadzieję, że w pełnym gronie. |