| Crothar zaczekał aż cała karawana będzie przednim i zaczął iści spokojnym krokiem za nią. Przyglądał się pozostałym swym współtowarzyszą. Skrzywił się po krótkim przyjrzeniu się idącym obok Hadroga. Miał ochotę splunąć.
„Delikatne dłonie. Brak pancerza i broń. Magowie.”
Crothar splunął. Nie lubił magów. Latają z książkami i wrzeszczą jakieś głupoty. Trzeba przyznać, że dobra książka nie jest zła. Łatwiej rozpalić ognisko. No i sam papier się przydaje.
„Ten Drow Walenim zdaje się. Delikatne ręce, lecz mocna sylwetka. Wie, co to praca, lecz do walki niezbyt się nadaje.
Kel ten tak samo. Jak nazywali takie cudaki jak ten? Diabliki? Chochliki? Mniejsza z tym. Grunt, że tak samo jak poprzedni będzie rzucał słowami na wiatr i tyle.
No i krasnal. Radsvin kurdupel, ale wygląda na twardego. Dali go do przodu wiec pewnikiem jakiś zwiadowca chodzi znając te knypki to raczej zabójca. Zapowiada się ciekawa wyprawa.”
Crothar szedł pogrążony w swych nie wesołych rozmyślaniach. Gdy nagle usłyszał krzyk wybijający się nad tłumem.
- Łapać złodzieja! Łapać go!
Z kierunku, w którym maszerowała karawana dostrzegł nadbiegającego młodzika. Biegł szybko. Nic dziwnego skoro ścigał go krzepki krasnal z toporem w dłoni. Crothar zaczekał na właściwy moment i wyprostował prawą rękę. Gdy młodzieniaszek zapoznawał się z drogą podniósł mieszek i podbiegając do maszerującej karawany zaczął patrzeć, co jest w środku.
”Miedzi, srebro, wielkie nic.” Gdy przechodził rzucił sakiewkę gapiącemu się na niego Krasnoludowi. Ten chwycił zręcznie swoją własności. I dalej gapił się osłupiały na półorka. Crothar nie zwracał na niego większej uwagi.
__________________
Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego - w błędzie trwać.— Cyceron
Mędrzec jest mędrcem tylko dlatego, że kocha. Zaś głupiec jest głupcem, bo wydaje mu się, że miłość zrozumiał.— Paulo Coelho |