| Plany to jedno, realizacja - całkiem coś innego.
Taar otworzył oczy. W głowie mu się kręciło i nie do końca pamiętał, co się stało i w jaki sposób znalazł się tu, gdzie się znalazł. I gdzie się znalazł.
Pamięć powracała powolutku. Porwanie, ork, zejście po linie... Chyba zbyt szybko znalazł się na ziemi... Na pewno zbyt szybko.
Ostrożnie próbował usiąść, co przypłacił kolejnym zawrotem głowy, na której - jak się przekonał po sekundzie - wyrósł solidny guz. Lepszy guz, niż rozwalona czaszka. Teraz tylko trochę posiedzieć i wszystko minie. Trochę czasu i będzie sprawny...
Jakoś bogowie nie chcieli dać mu tego czasu. Ryk trolla oznaczał, że co najmniej jedno ze szturmujących bramę stworzeń postanowiło poszukać szczęścia gdzie indziej. Złośliwe bydlę.
Tar miał tylko nadzieję, że zdoła się podnieść, zanim troll bliżej się nimi zainteresuje. |