| Na myśl o powrocie do wioski, Garo odczuł pewną ulgę, która szybko minęła, kiedy targany przez niego (na współ z kimś innym) ciężki kufer ze sprzętem przypomniał mu po co tam idą.
Czarnoksiężnik musiał zapamiętać także, żeby później dokładnie wypytać tajemniczą Nero o jej profesję, bo nie spotkał się wcześniej z kimkolwiek z jej rodzaju.
Na dźwięk rozmów i śmiechów (orków i goblinów, jak się okazało) Garo zatrzymał się wpół kroku. Po prostu zamarł w bezruchu - był to odruch, który w nim pozostał po doświadczeniach sprzed przybycia do Emberdawn, kiedy zajmował się... czymś innym.
Boddynock również go intrygował, zwłaszcza ze swoim przeświadczeniem... wyższości nad innymi. Gnom patrzył każdemu z towarzyszy w oczy i Garo mógłby przysiąc, że dostrzegł w oczach Garricka zaskoczenie, kiedy diablę odwzajemniło to spojrzenie.
- Pamiętaj, gnomie, że nie tylko ty się bratasz z nocą i ciemnością. - powiedział sucho. - A orkom akurat jest bliżej do nocnych istot, niż dziennych. Widzą teraz równie dobrze, jeśli nie lepiej, niż za dnia. Więc daruj sobie takie wypowiedzi.
Na koniec potrząsnął głową. Tak po prostu. |