| - Się robi kapitanie!
Nareszcie! Na twarzy pilota pojawił się nieśmiały uśmiech. Dostał od szefa jakieś zadanie, które w różnych wariantach wykonywał już setki, jeśli nie tysiące razy. Mimo zadowolenia z rozkazu nie zamierzał się rozluźniać. Wręcz przeciwnie. Nachylił się nad swoim pulpitem i z miejsca zaczął przygotowania. Aktualna pozycja może nie był zbyt komfortowa dla kręgosłupa, ale tak pilotowało mu się najlepiej.
Najważniejsze to ruszyć z miejsca. Każdy głupek wie, że ruszający się cel trudniej trafić. Pierwszą przeszkodą jaka stała mu na drodze był nieznany stan statku. Komputer zasypywał go cały czas raportami, ale ich treść stanowiły głównie zbiory cyfr i liter, zrozumiałe chyba tylko dla techników. Nie miał całkowitej pewności, ale statek raczej był całkiem sprawny. Szlak trafił dolny prawy silnik. Paliła się ładownia, ale to teraz nieważne. Na graficznym przedstawieniu stanu statku kolorem innym niż zielony był jeszcze dolny kadłub i cześć osłon. Nie jest źle. Damy radę. Wprowadził do systemu polecenie zmiany tryby z bojowego na manewrowy. Zanim cała maszyneria ruszy, miał jeszcze chwilę. Teraz najważniejszy zadaniami dla statku były skanowanie, napęd oraz działa laserowa. Cała reszta może pójść w odstawkę. W panelu zarządzania mocą powyłączał lub zmniejszył dostęp energii do takich nieznaczących funkcji jak klimatyzacja czy oświetlenie. Dzięki temu zabiegowi możliwości Bumeranga do ucieczki zostaną znacząco zwiększone. A co za tym idzie szanse powodzenia całej operacji także wzrosną. Silniki w końcu mogły ruszać.
- Uwaga załoga. Może trochę zatrząść.
W trakcie wypowiadania tych słów wcisnął na dotykowej klawiaturze przycisk START. |