| Girion już z wściekłości szykował się do kolejnego słownego ataku na krasnoluda, gdy wtem wkroczył elf i zaczął pouczać dwójkę, jak źle czynią. Nie podobał mu się ton Alarifa, brzmiący podniośle niczym na ślubie króla, ale częściowo musiał mu przyznać rację, nie było sensu dalej ciągnąć sporu. Musiał jednak postawić na swoim.
- Będzie mi tu elf mędrował. Jak się w drużynie kłóci, to widać, że jej członkom zależy. A godzić nie muszę się przez Ciebie, Alarifie. Co prawda zwykłem w pewien inny sposób zażegnywać spory, ale i podać dłoń mogę, bezpośrednio Baliemu, synowi Naina i to nawet jako pierwszy. A żeby już całkiem zadowolić naszego mędrca, dodam, że wcale nie uważam, że krasnolud jest ćwierćmózgim goblinem. - Po czym wyciągnął prawicę w stronę krasnoluda. Czynił to może nie do końca z chęci pogodzenia się z brodatym kompanem, do którego jednak wciąż lekką urazę czuł, ale by uczynić też to wszystko na przekór elfowi, do którego również nie pałał samymi pozytywnymi uczuciami.
Na zewnątrz, gdy już wszyscy spotkali się razem bez jasnowidza, powrócili do rozmowy o tym, kto ma porozmawiać z Bondanem. Sam nie miał zamiaru rozmawiać z kapitanem, bo nie znał się na takich niuansach, co potrzebne by im było dowiedzieć się do dalszej wyprawy. A i tak pewnie reszta już uważa go za jakiegoś awanturnika, to baliby się, że jeszcze znów wszcząłby jakąś kłótnię. Ale po wypowiedzi Modron, nie potrafił powstrzymać się od komentarza.
- Zgaduję jak jest! Jesteś kobietą, masz takie jakby naturalne zdolności. Ale jestem pewien, że nie jesteś jedyną tutaj osobą, która pewne fakty przynajmniej ukrywa. - Uśmiechnął się lekko bezczelnie. Po chwili dodał, żeby zabrzmieć trochę poważniej: - Ale myślę, że skład wyznaczony przez elfa jest dobry. I niziołek, o ile nie wpałaszuje całej spiżarni kapitana, jak i Modron, która sama przyznaje, że potrafi słowem zamącić, się do tego nadają. |