| — Nie, może być "Napar Rudobrodego" — odparł Zagrak na propozycję barmana, sięgając do sakiewki. Mówił niskim, monotonnym głosem, żeby zmniejszyć szanse na to, że ktoś go rozpozna; tym bardziej zdziwił się, gdy Gleg okazał się wiedzieć, kim on jest. Krasnolud pobladł i zadrżały mu zaciśnięte w pięści dłonie. Szybko rozejrzał się dookoła.
— Słuchaj, no... — powiedział jak najspokojniej. — Mam... — O mały włos nie powiedziałby "mamy"; nie chciał jednak zdradzać na razie, że także Jasper znajduje się w gospodzie. — Mam tu pewną... osobistą sprawę do załatwienia i nie chciałbym, żeby mi ludzie zawracali głowę. Więc... nikt się nie dowie, że tu jestem, co? Wezmę pokój z dodatkami. — Rzucił na blat dwie złote monety. — A tu masz... napiwek — dodał, dokładając jeszcze pięć. |