| Iustus biegł coraz szybciej i szybciej. Z każdym metrem radości z prędkości dodawała mu sił z każdym krokiem miał ochotę, co raz bardziej przyśpieszyć. Zrobił pierwsze okrążenia i biegł dalej, mimo że powinien być zmęczony, on czuł tylko radości i chęć zrobienia jeszcze jednego kółka. Po drugim okrążeniu powinien paść ze zmęczenia a on tylko biegł dalej. Kątem oka dostrzegł, że sporo osób mu się przygląda. Biegł jednak dalej nie mogąc przerwać. Nagle coś go złapało i przewróciło na ziemie. Z ledwością łapał oddech nogi miał jak z waty nie mógł wstać.
- No ładnie żeś się załatwił. Nikt cię nie ostrzegł, że park to ulubione miejsce Magów domu życia?
Mężczyzna, który zatrzymał Iustusa był starszym człowiekiem o orlim profilu czarnych oczach i siwych włosach. Patrzył na wyczerpanego Iustusa wzrokiem surowym, lecz w kącikach ust błąkał się nie wesoły uśmiech.
- Na szczęście nic się nie stało groźnego, ale współczuje ci jutrzejszego bólu nóg. Pojmuje, że ty jesteś Iustus uczeń Abadona?
Uczeń miał siły tylko skinąć głową, jeszcze łapał powietrze. Mężczyzna ujrzawszy to usiadł obok leżącego Iustusa.
- Dobrze mam ci opowiedzieć o sferze Ducha. Z tego, co wiem byłeś w Penumbrze. Z penumbry możesz się dostać do trzech światów. Do Umbry wysokiej gdzie przyciągani są wszyscy magowie i gdzie spotkasz Idee i myśli. Istoty, jakie tam spotkasz w dużej mierze kształtowane są przez to co chcesz zobaczyć. Jeżeli spodziewasz się spotkać Anioła jako manifestacji Dobra i Diabła jako ucieleśnienie zła to spotkasz ich. I nie patrz tak na mnie mówię prawdę. Wygląd tamtejszych duchów bardziej zależy od ciebie niż od ich woli.
Następna jest Średnia Umbra tutaj spotkasz marzenia i koszmary naszego świata. Spotkać tam możesz zarówno istoty z twego najrozkoszniejszego snu jak i takie, które sprawią, że będziesz chciał się obudzić. Jest to dość niebezpieczne miejsce. Spotkać możesz tam Zmiennokształntych takich jak Wilkołaki czy Tygrysołaki. Na końcu jest miejsce, do którego żaden zdrowy na umyśle się nie skieruje. Niska Umbra.
Mistrz zamilkł i zamknął oczy zdawało się jakby coś sobie przypominał. Iustuis wpatrzony w mistrza rozejrzał się nagle i spostrzegł że wokół niego jak i Mistrza zgromadziło się sporo słuchaczy. Jeden z nich odważył się przerwać nie zręczną cisze.
- Mistrzu?
Ten otworzył oczy i rozejrzał się zdumiony wokół po chwili jakby przypominając sobie co tu robi kontynuował jakby nic się nie stało.
- Niska Umbra to dom Umarłych. Trafiają tam ci, którzy nasz świat nawiedzają jako upiory i zjawy. Mało, kto się tam zapuszcza z własnej woli. Niewielu, co tam trawiło wróciło. A ci, którzy wrócili mieli ze sobą towarzyszy. Upiory to potężne istoty nie wchodzicie im w drogę i trzymajcie się od nich z daleka jak to możliwe. Na końcu kolejna bariera zwana Horyzontem. Jest to bariera oddzielająca tą części wszechświata, na którą wpływa ludzka Wiara od tej, na którą nie mamy już wpływu. Chodzicie pokaże wam.
Mistrz wstał i rozstąpiły się przed nim szeregi uczniów, którzy w innym wypadku zostali by staranowani. Mistrz podszedł do jeziorka. Wszedł na piaszczystą plaże i szeptem wymówił kilka słów, których nikt nie dosłyszał. Wiatr, który nagle się zerwał wygładził piasek sprawiając, że przypominał blat stołu Mistrz uląkł i wziął garści piasku.
- Załóżmy, że wiara jednego człowieka to ziarenko piasku.
Zaczął wysypywać piasek na jedno miejsce tak, że powstał mały kopczyk, spojrzał na ledwo widoczny kopczyk i sięgnął po leżące nie opodal wiaderko i usypał mały, lecz już dobrze widoczny kopczyk.
- Horyzont to te miejsce.
Zatoczył małym patyczkiem koło wokół kopczyka tam gdzie piasek zaczynał się piąć w górę.
- Do tego miejsca wiara ludzi oddziaływuje. Jednak pamiętajcie, że ten kopczyk zbudowali ludzie wierzący w to samo. Teraz załóżmy, że są ludzie wierzący w coś innego dla przykładu niech oni będą wodą.
Tym samym wiaderkiem którym usypał kopczyk nabrał wody i po kropelce zaczął podlewać Kopczyk piachu. Woda niemalże natychmiast wsiąkała w piasek.
- Jeżeli ludzie wierzą w inne rzeczy to ich wiara się nie łączy gdyż jest sobie sprzeczna jak ludzie wierzą w jedno i to samo razem oddziaływają mocniej.
Iustus po chwili zdał sobie sprawę że to on powiedział. Mistrz spojrzał na niego i kiwnął głową.
- Masz racje. Im więcej ludzi by wierzyło w jedną rzecz tym dalej sięgałby Horyzont. A teraz pewnikiem trawi was pytanie, co jest za Horyzontem?
Za horyzontem leży tak zwana Głęboka lub Daleka Umbra. Jest to miejsce, w którym istnieją rzeczy, które wymykają się ludzkiemu pojmowaniu. Niewiele wiemy o tym miejscu. Jednak to, co wiemy skłania nas do przeszkadzania wszystkim, którzy próbują ściągnąć cokolwiek z za Horyzontu.
Mistrz umilkł i spojrzał w przestrzeń. Wiatr, który zawiał wyraźnie odganiał uczniów od Mistrza. Iustus odchodząc wraz z innymi uczniami zatrzymał się na chwile i spojrzał na Mistrza. W promieniach słońca zdawało mu się że widzi Orła siedzącego mistrzowi na ramieniu jednak gdy mrugnął orzeł znikł.
__________________
Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego - w błędzie trwać.— Cyceron
Mędrzec jest mędrcem tylko dlatego, że kocha. Zaś głupiec jest głupcem, bo wydaje mu się, że miłość zrozumiał.— Paulo Coelho |