| Giriona dochodziły odgłosy rozmów na dole i chętnie by się do rozmowy włączył, jednak jeśli jego patrolowanie okolicy miało mieć sens, musiał to czynić bez przerwy. Dlatego pozwolił, by mężczyźni i chłopaki naradzali się sami. Modron bowiem znajdowała się dalej od nich. Widział jedynie, że rozmawiają i dziewczyna stara się opatrzyć jego ranę. Nie trwało długo, aż naiwnie dostała w pysk, a więzień zbiegł. Gdy tylko się otrzepała, ruszyła w pościg. Pościg, który wydawał się Girionowi bez sensu. Dlatego krzyknął do kobiety z góry:
- Zostaw go! I tak byśmy go wypuścili! W takim uzbrojeniu sama ryzykujesz! - Krzyczał z troski o dziewczynę. Mimo wszystko, wątpił, by dała sobie radę, gdyby góral postanowił z nią powalczyć. Nawet nie miała przy sobie porządnej broni białej. Poza tym, co miał powiedzieć, to już powiedział, teraz mógł tylko myśleć nad tym, co im powiedzieć, żeby uchronić swoich dwóch kumpli, zbiegów. A jeśli nawet miałby do nich dołączyć i ponownie zaatakować, to wtedy mieli znaczną przewagę liczebną. Nie wykrzykiwał tych wszystkich myśli, bo pewnie i tak by nie doszły do Modron. Miał nadzieję, że jednak go posłucha. |