| Gdy mężczyzna skonał, Nugan chwycił list i go otworzył. Jak się jednak spodziewał, nie było tam wiele obrazków, przez co nic nie zrozumiał. Same dziwne literki, które układały się w jakieś dziwne wyrazy, słowa. No cóż, niestety Nugana nie nienaumieli czytować i pisować, toteż to co było zawarte w tym tekście brzmiało dla nbiego niczym starożytny język. Jak się okazało po chwili, jego towarzysze takimi samymi nieukami są.
Nugan jednak skojarzył jeden rysunek, pieczęć na dole tekstu. To była pieczęć kogoś ważnego. Kogoś z Leichberg. Teraz jednak nie potrafił sobie przypomnieć, chyba te dziwne literki sprawiły, że w głowie miał mętlik. Zapyta Asty, jak wrócą, teraz zmiął list i wsadził do kieszeni.
Następnie przeszukał kieszenie płaszcza, wszak mężczyzna z krukiem coś o nim wspomniał. Pięć złotych koron, tyle znalazł. To pewnie zapłata za dostarczenie przesyłki, pomyślał. Dużo, no ale pewnie ważna. Płacą, nawet martwi, to wymagają. A Nugan w takim wypadku poczuł się zobowiązany, żeby ją dostarczyć. Taki fach. Na razie miał jednak inne rzeczy na głowie…
- Trzeba będzie go pochować… później. Teraz musimy złapać to ścierwo sięrściate, co pewniakiem mu to zrobiło. Jak i Aście dzielnej. Dobrym tropem idziemy widać. Idźmy dalej – rzekł do Detlefa. Następnie odwrócił głowę do elfa - Niuchaj dalej. Dorwiemy go - by po chwili spojrzeć na Lotnika – ty też piesku. Łap trop. Łap.
Nim ruszyli, odłożył jedną koronę na ciało mężczyzny, a w zamian za nią zabrał cztery kołki.
-Sprawiedliwa wymiana…- burknął. |