| Nie wydostaniemy się stąd tak łatwo - pomyślał, zerkając to na trupa, to na Roberta, którego nigdy nie widział tak zdenerwowanego. Tylko spokojnie. Do tej pory nie zapuszczał się, i słusznie, w niezbadane rejony hotelu, ale strachy tego budynku i tak go dopadły w wydawałoby się najbezpieczniejszym miejscu. Trup, a nie był to pierwszy, którego w życiu widział, to nie jest rzecz, którą można zbagatelizować.
Co robimy? - to pytanie kołatało przez chwilę w jego umyśle, lecz nie potrafił na nie odpowiedzieć. Zrobił jedynie głupią, przepraszająca minę.
- Nic tu po nas - wyszeptał - to też bezużyteczne - wskazał na telefon, widząc majstrującego przy urządzeniu Krzyśka - jesteśmy zdani tylko na siebie... |