| Koniec podróży barką po rzece Reik, jakże długiej, szerokiej i ruchliwej, wcale nie oznaczał, że będzie to miejsce do odetchnięcia. Zapowiadało się tu nie mało roboty dla takiej grupki. Samą podróż zniósł dość dobrze, pewnie dlatego że wcześniej pływał po rzekach, między innymi po Reiku.
Odór ryb nie był czymś ani przyjemnym ani czymś obcym dla Gustava. Odór do którego z pewnością da się przyzwyczaić, bo znane mu były i takie do których przyzwyczaić się zwyczajnie nie da.
Widok brudnych, obszarpanych, wiążących koniec z końcem ludzi nie obrzydzał go, nie sprawiał też że będzie patrzył na nich z pogardą albo z litością. Jednak masa zbierających się mieszkańców lekko go zaciekawiła i szukał odpowiedzi dlaczego oni się zbierają, czy nieznane twarze są aż taką atrakcją. Szybko dostał odpowiedź. Gdy z tłumu brudnych, śmierdzących i być może zawszonych gapiów wyszedł ktoś, kto różnił się ubiorem i dbałością o siebie, tytułujący się baronem owej ziemi.
Nie zamierzał wchodzić w słowo towarzyszowi rozmawiającemu z baronem, ani w sprawie pomocy, ani w sprawie ptaka, który mało go interesowały, chyba że na talerzu, o tych zawsze można porozmawiać.
- Tedy do wieczora Panie Eldred - powiedział do barona, kierując się w stronę przybytku Trzy Lochy. Myśl wypicia piwa i poczekania na dalszy rozwój wydarzeń wydawała się pokrzepiająca.
Gustav nie miał zamiaru bawić się w śledczego i wypytywać miejscowych o to, co tu zaszło niedawno. Stawka za czarownika ustalana nie była i nie wiadomo czy w ogóle będzie, z pewnością to jest czynnik dla którego Gustavowi nie śpieszno z ową sprawą. |