| Abraham tylko westchnął pod nosem. Miał ochotę dać nauczkę temu ważniakowi, który kłamał im w oczy. Jednakże - rzeczywiście, nie było sensu się tu przesadnie forsować, skoro i reszta odpuściła. Niewiele by się teraz dowiedzieli, a jeszcze napytali sobie biedy u loży. Nie zwykł do dawania za wygraną, jednak nie był też szalony. Powoli odszedł z drogi parowozowi i sam zmierzał z powrotem do pojazdu grupy. Teraz, gdy trochę ochłonął, miał czas przemyśleć sprawę na spokojnie. Kim był ten człowiek? Skąd go kojarzył? Wpatrując się na przesuwające obok, odrapane ściany gmachów, zagłębił się w rozmyślaniach o swoich dawnych i niedawnych kontrahentach. Usilnie próbował skojarzyć w pamięci którąś twarz ze spotkanym masonem. |