Icarius

Zielarka na podobnie zadany zestaw pytań nie odpowiedziała wcale. Nie było to w sumie nic godnego uwagi. Noel udał się zatem na kolację.

Założył na niego stary Wams jednak z herbem rodu. Ostatnią pamiątkę jaka mu została. Były na niej trzy lwy w koronach na niebieskim tle. Całość miała już swoje lata. Jednak było widać wciąż dobry materiał i żywą barwę. Podczas posiłku starał się osłaniać talerz. Na gołębie patrzył z dużym zdziwieniem. Gdy odchody upadły tóż obok niego, przeszło to w lekka odrazę. Próbował jednak zacisnąć zęby by nie urazić gospodarza. Gdy Baron wspomniał o szansy porozmawiania z elfką po kolacji. -Z przyjemnością panie, poznam tak zacną osobę-odrzekł.
Na słowa Lady Thodory odparł z uśmiechem. -Nudne Faligmere? Pani tak było zapewne kiedyś. Teraz Wiedźmiarz w okolicy, elfka w gościnie. A kto wie jakie dziwy jeszcze okolicy skrywa. Miejmy nadzieję, że Sigmar dopomoże bratu Andersowi w jego drodze. Choć jego światło przydałoby się nam i tu na miejscu, by pomóc tak szlachetnej rodzinie jak wasza. Osada zaś robi dobre wrażenie. Ludzie gościnni tu i pracowici jak widziałem. Odwagi też tu nie brak, na polowania miejscowi wybierają się na ciężką zwierzynę.-starał się zdobyć sympatię matrony. Kto wie czy ta przychylność, kiedyś się nie przyda.
-Z pogranicza Strilandu i Ostlandu pani mój ród się wywodzi. Najazd chaosu jednak spustoszył moje rodzime ziemie. Z bliskich nie pozostał nikt, przynajmniej mi nic o tym nie wiadomo. Po zamku niegdyś dumnym symbolu grasują teraz zwierzoludzie. Nie wiem czy życia starczy by podjąć trud odbudowy, jednak nie zamierzam się poddawać. Jak miejscowi ludzie nie zwykłem zważać na przeciwności losu.