| Kolacja u barona bardziej przypominała stypę, niż wesołą wieczerzę. No ale jak się podawało gościom pieczone macki i tylko jedną butelczynę elfie wody, to i o zabawie mowy być nie mogło.
Ketil w duchu dziękował Grungiemu, że przezornie najedli się jajecznicy u Tomasa. Stara żołnierska zasada mówiąca, że należy jeść i spać kiedy jest okazja okazała się po raz kolejny słuszna.
Hurgan podejrzliwie trącał ośmiornicę widelcem i z miną męczennika żuł mięso. Mięso … dobre sobie. Jakieś proszę was bagienne paskudztwo. Powinni na kolanach iść do świątyni Mannana w Marienburgu błagać o przebaczenie. Sam chętnie nadziałby na pal durnia, który otruł kapłana boga morza.
Niepocieszony odrobiną trunku, jaki im zaserwowali przysłuchiwał się rozmowie przy stole i spozierał zza swych krzaczastych brwi na kobitki. Żal mu się zrobiło barona. Żoneczka nie dość, że chuda i siwa, to jeszcze wyglądała na taką, co to leży w łożnicy jak kłoda i czeka, aż małżonek wreszcie skończy. Za to mamuśka była niczego sobie. Zaokrąglona tu i ówdzie, w wieku wedle miary krasnoludzkiej łożnicowym. Co prawda zblazowana, ale w oczach miała jakieś takie … figliki. Na cel obrała sobie tego młokosa Willarda. Uznając resztę za niegodną. Nawet nie wiedziała ile traci.
Brak elfki przyjął z ulgą. Była na tyle mądra by nie przychodzić i bardzo dobrze. Zatem Ketil do końca kolacji jadł, głównie chleb i nic nie pił, po za odrobiną wina. Nie był rybą, żeby pić wodę na wieczerzę.
W nie najlepszym nastroju razem z resztą wrócił na kwaterę i od razu zamówił piwo, by zmyć z języka posmak owoców bagien. Tfu. Różne rzeczy jadał w swoim życiu, ale żreć macki? To było wbrew naturze.
Nim jednak otrzymał pienisty płyn podeszła do nich zdenerwowana Emma. Tomas i Karel nie wrócili z polowania.
- Masz ci los, ale jak mam iść daj mi wpierw piwa kobieto. – warknął rozeźlony.
W tym czasie Helv załatwił resztę. Uprzedził poborcę i pogadał z łowcą.
- Ktoś musi zostać pilnować Haschke. Emma. – zawołał do kobiety.
- Za jakiś czas wróci tu od barona nasz kompana Noel. Powiedz mu, że ruszyliśmy na bagna, a on ma pilnować poborcy. I niech się przyłoży, bo stracimy koronę na dzień.
Jeśli ktoś chciałby kropnąć urzędnika, to przytrafiała mu się znakomita okazja.
- Oby tylko ten młokos wrócił na noc. Żeby tylko mu się chędożyć elfki nie zachciało. – zastanawiał się na głos.
Wstał. Dopił piwo i spytał Helvgrima.
- To co? Idziemy? |