| Bujał się lekko na podeszwach stojąc za plecami innych członków Sfory. Był spokojny. Jego twarz nie wyrażała uczuć, można było zaobserwować na niej znużenie, ale oczy zerkały dookoła. Przypomniał sobie smak krwi pitej tu wcześniej i przemieszanie uczuć, które mu towarzyszyło...
Jatagan skrzywił się lekko słysząc Krakena.
-Nie mam więcej pytań, Krakenie. To zadanie prawie kurierskie, tylko bardziej delikatne. Ze swojej strony dołożę wszystkich starań, aby negocjacje wypadły pomyślnie, choć wiem, że główny ciężar zadania nie będzie leżał na moich umiejętnościach. - Powiedział siląc się na styl oficjalny. Wyraz jego twarzy pozostał chłodny.
Wychylił się do przodu i powiedział do Chrisa: Skoczę tylko do motoru zmienić ciuchy. Zaraz wracam. Motocykl jest na sąsiedniej ulicy, Jatagan zdąży dojść, przebrać się i wrócić w max. 20 minut. Podchodzi do kotary, ogląda się jeszcze, czy nikt go nie woła i wychodzi.
__________________
Nie chcę ukojenia, które mogłoby mi odebrać skruchę, nie pragnę uniesień, które wbiłyby mnie w pychę. Nie wszystko, co wzniosłe, jest święte, nie wszystko co słodkie - dobre, nie wszystko co upragnione - czyste, nie wszystko co drogie - miłe Bogu. |