Głowy ciążyły...
- Co? Co?! Co~?!- po metalowym wnętrzu rozniosło się echo, które wchodziło w tak wysokie rejestry, że tylko zwierzęca część towarzystwa mogła je dosłyszeć. Ba, chciała nawet na ten “zew” odpowiedzieć przeciągłym wyciem.
- Skończyłeś już z tymi zaimkami? - warknął w odpowiedzi mężczyzna odziany na czarno - Jak zwykle zniosło cię na ziemię. Przynajmniej tym razem to nie Wielka Brytania - stwierdził z niesmakem patrząc na otoczenia.
- Wypraszam sobie! - wysokie chłopię się obraziło otwierając klatkę Faradaya - Jak się czujecie? Słuchajcie, tak naprawdę to... - zaśmiał się sam do siebie - to zabawna historia i zarazem ogromna pomyłka. Powinienem być zuuupełnie gdzieś indziej - zaznaczył widnokrąg ruchem ramienia kończąc niemal półobrót po czym zakrzyknął - Lecz! Jestem tutaj! - klasnął jakby oczekując, że reszta zerwie się do aplauzu. Jego niższy towarzysz przewrócił oczami.
Może to wybitna gestykulacja wysokiego i brak intuicyjnego wyczuwania “przestrzeni osobistej”, a może po prostu to, że zachowywali się obaj jak stare dobre małżeństwo, ale nie trudno było się domyślić, że łączyło ich coś więcej.
- Poniekąd to dobrze, bo ktoś musi uratować święta, bo inaczej magia życzeń pryśnie i koniec. Puf! - zademonstrował obiema rękami owe ‘puf’ - Zła wiadomość jest taka, że na Antwoord 5.0 będą wściekli, że się spóźniliśmy - dłonie chudzielca które zdawały się żyć własnym życiem plasnęły o jego zaczerwienione polisie.
To było dość przytłaczający natłok informacji, tym bardziej, że nie wiedzieli o co chodzi i gdzie są. Jednak nawet ci najmniej spostrzegawczy mogli stwierdzić kilka faktów: byli na statku kosmicznym, a gospodarze nie wykazywali wrogich skłonności, mieli pewne informacje i ewidentnie się śpieszyli.