| Monique zanim pozwoliła Michaelowi wejść do samochodu wsunęła się pod niego i sprawdziła czy nie ma zainstalowanych dodatkowych dziwnych nadajników lub co gorsze zapalników. Gdy upewniła się, że niczego takiego nie ma dopiero wtedy kiwnęła głową do ojca.
Spojrzała na swoją komórkę, żadnych wiadomości, niczego.
- Nie spóźniliśmy się, byliśmy na czas, mamy krew. O co chodzi? - powiedziała gdy wsiadła do samochodu na miejsce pasażera - Możemy teraz tylko odstawić samochód. Ewentualnie sprawdzić wizje z kamer w okolicy pomnika, ale tam nie znam nikogo. Powinien zadzwonić! Z resztą dziwnie się tu czuję, spadamy!
Monique zaczęła się już chyba zadręczać losami Bertrama. Jeszcze tylko nie nazwała swoich myśli po imieniu. |